Αναζήτηση
Με συσσωρευμένες και πολύ πικρές εμπειρίες από κατά καιρούς τραυματικές κρίσεις στις σχέσεις Αθήνας – Λευκωσίας, απευκταία θα ήτο μια νέα και μάλιστα υπό τις σημερινές συνθήκες. Ενας διαγκωνισμός δηλαδή (επί οποιουδήποτε επιπέδου) που θα προκαλούσε άκρως επικίνδυνο εθνικό χάσμα μεταξύ των δύο υπό τις ιστορικές περιστάσεις κρατικών πυλώνων του Ελληνισμού.
Και ναι μεν εν πολλοίς (κι ευτυχώς) απεσοβήθησαν τα χειρότερα. Μένουν όμως και οι πικρίες και οι ανησυχίες και τα ερωτηματικά. Διότι: αντί να γίνουμε κοινωνοί εντόνου διαβήματος προς την Αγκυρα για συγκεκριμένες ιταμές της ενέργειες, αποβαίνουμε μάρτυρες ρηματικής διακοινώσεως της Αθήνας προς την Λευκωσία! Η οποία όχι επί κυβερνητικού επιπέδου, αλλά με πρωτοβουλία ευρωβουλευτού του κυβερνώντος κόμματος, έψεξε την ενδεχόμενη αδράνεια του ελληνικού ΥΠΕΞ έναντι της πρωτοφανούς (και το λιγότερο προκλητικής) τουρκικής απόπειρας, να καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία!
Οταν η Αγκυρα διαμηνύει (με επίσημο έγγραφο) προς τις Βρυξέλλες ότι θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως «μη υφιστάμενη» για την ίδια, τότε:
Και η ίδια η Κοινότητα για λόγους αυτόδηλους οφείλει να θέσει τα πράγματα στη θέση τους, υπερασπιζόμενη τον εταίρο της και μαζί τη διεθνή νομιμότητα. Και η Αθήνα ειδικότερα, για λόγους και ιστορικών υποχρεώσεων και συμβατικών δεσμεύσεων ως εγγυήτρια δύναμη, οφείλει να παρέμβει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και με τις αποτελεσματικότερες διπλωματικές πρακτικές. Οι οποίες να διαμηνύουν ακριβώς την αποφασιστικότητα, έναντι απόπειρας θεσμικών ή άλλων τετελεσμένων εις βάρος της Κύπρου. Κατά τρόπο δηλαδή, που οι εξαχρειούμενες τουρκικές προθέσεις να μην ερμηνεύουν λανθασμένα τυχόν παραλείψεις ως ανοχήν.
Ο Α. Λυκαύγης είναι δημοσιογράφος – πολιτικός αναλυτής
