Την περασμένη εβδομάδα οι Rolling Stones έπαιξαν στο Τελ Αβίβ. Πηγαίνοντας στο Ισραήλ έκαναν μια πολιτική πράξη.
Σε μια προσπάθεια να πείσουν τον Μικ Τζάγκερ, τον Κιθ Ρίτσαρντς και τους υπολοίπους να αναβάλουν τη συναυλία της 4ης Ιουνίου, ο Ρότζερ Γουότερς και ο Νικ Μέισον, ιδρυτικά μέλη των Pink Floyd, έκαναν λόγο για ισραηλινό «απαρτχάιντ». «Μια συναυλία τώρα στο Ισραήλ είναι το ηθικό ισοδύναμο μιας συναυλίας στο Σαν Σίτι στο απόγειο του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ» έγραψαν σε δημόσια επιστολή τους.
Ο Γουότερς χαρακτηρίζει το Ισραήλ καθεστώς «ρατσιστικού απαρτχάιντ». Αρκετές φορές επίσης έχει συγκρίνει τους Παλαιστινίους με τους Εβραίους στη ναζιστική Γερμανία. «Δεν πρόκειται για καινούργια ιστορία» είχε δηλώσει στο περιοδικό «Counterpunch» πέρυσι, υπαινισσόμενος το Βερολίνο μετά το 1933. «Με τη μόνη διαφορά», είχε σημειώσει, «ότι αυτή τη φορά δολοφονείται ο παλαιστινιακός λαός».
Ορθώς ο Τζάγκερ αποφάσισε να παίξει στο Τελ Αβίβ, αν μη τι άλλο ως ένδειξη ισχυρής διαμαρτυρίας ενάντια σε τέτοιου είδους κατηγορίες από τους «συνετούς» της Ευρώπης. Οι Εβραίοι υπέστησαν συστηματική εξόντωση από τους Ναζί την περίοδο στην οποία αναφέρεται ο Γουότερς. Στο Ισραήλ δεν υπάρχει ανάλογη περίοδος. Επίσης, ορθώς ο Τζάγκερ αποφάσισε να παίξει στο Τελ Αβίβ για να αποδείξει ότι υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από την πνευματική προχειρότητα: ένα είδος ηθικής συκοφαντίας.
Παρ’ όλ’ αυτά, οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι είναι ισραηλινοί πολίτες, περίπου το 20% του πληθυσμού, έχουν δικαιώματα που θα ήταν αδιανόητα στη Νότια Αφρική του απαρτχάιντ (και σπάνια για τις μειονότητες της Μέσης Ανατολής), έστω και αν διακρίσεις και προκαταλήψεις υφίστανται. Αντιπροσωπεύονται στην Κνεσέτ και η αραβική Δικαιοσύνη υπάγεται στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ακόμη και στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, όπου οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ισραηλινοί πολίτες και οι ταπεινώσεις είναι συνεχείς, η συστηματική βαρβαρότητα του απαρτχάιντ δεν είναι η ουσία της καθημερινής ζωής.
Το BDS μπορεί πολύ εύκολα να «επιταχθεί» από αντισημίτες που εμφανίζονται ως αντισιωνιστές, οι οποίοι διοχετεύουν το αίτημα για ειρήνη σε μια κατεύθυνση η οποία τελικά καταδικάζει το Ισραήλ ως εθνική πατρίδα των Εβραίων.
Ανάμεσα στους αμερικανούς αντιπάλους του BDS περιλαμβάνεται και η J Street, η εβραϊκή οργάνωση που υποστηρίζει το Ισραήλ, στηρίζει μια λύση δύο κρατών, αντιτίθεται τους οικισμούς και προσπαθεί να διεκδικήσει εκ νέου τις προοδευτικές ιδέες του σιωνισμού υποστηρίζοντας ότι η συστηματική καταπίεση των Παλαιστινίων υπονομεύει το Ισραήλ.
Ο αντικειμενικός σκοπός του σιωνισμού δεν είναι μόνο η δημιουργία μιας εβραϊκής πατρίδας, αλλά και ενός κράτους δικαίου. Αυτό μπορεί να είναι το Ισραήλ μόνο όταν πάψει η παράνομη επιχείρηση πέρα από την Πράσινη Γραμμή. Η εβραϊκή οργάνωση J Street αντιλαμβάνεται αυτήν την πραγματικότητα.
Η διχόνοια ήταν ανέκαθεν ένας εβραϊκός κανόνας. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι, οι πραγματικοί Εβραίοι, που αρνούνται να συμπλεχθούνμε την κακοφωνία και τα αίτιά της
Λίον Βίζελταϊερ, αμερικανός συγγραφέας, φιλόσοφος και αρχισυντάκτης του περιοδικού «The New Republic»