Αναζήτηση
Η εναλλαγή ερωτικών συντρόφων
Είμαι γυναίκα 29 ετών, με έντονη σεξουαλική ζωή. Αλλάζω ερωτικούς συντρόφους συστηματικά και ποτέ μου δεν έχω κάνει μια σχέση διαρκείας. Μπορεί αυτό να δείχνει μια κρυμμένη ανασφάλεια;
Η αποφυγή σταθερών και ολοκληρωμένων σχέσεων είναι ίσως αυτό που επιδιώκετε και που σας οδηγεί στις περιστασιακές σας σχέσεις και όχι η σεξουαλική ικανοποίηση αμιγώς αυτή καθαυτήν. Ο εγγενής φόβος απέναντι στην εγγύτητα, οι αρνητικές σας προσδοκίες που συνδέονται με την έννοια «σχέση», τραυματικές εμπειρίες της παιδικής σας ηλικίας που ίσως σας έχουν κάνει να φοβάστε να έρθετε κοντά στον άλλον είναι μερικές καταστάσεις που ίσως έχουν λειτουργήσει ως εμπόδια στη δυνατότητα δημιουργίας υγιών σχέσεων στη μέχρι τώρα ζωή σας. Η ψευδαίσθηση ελευθερίας, ελέγχου απέναντι στο άλλο φύλο, αυτονομίας και σεξουαλικής απελευθέρωσης που σας δίνει η έντονη σεξουαλική σας ζωή ίσως αντισταθμίζει άλλες βαθύτερες και ανικανοποίητες ανάγκες που θέλουν προσοχή και φροντίδα. Η μοναξιά είναι ένας από τους μεγαλύτερους και πιο επίπονους κινδύνους που καραδοκούν.
Εργασιακή απομόνωση
Είμαι εργαζόμενη γυναίκα 37 ετών και ανέκαθεν ντροπαλή. Νιώθω απομονωμένη και περιθωριοποιημένη μέσα στον χώρο της δουλειάς μου. Δυσκολεύομαι να κάνω φιλίες και κανείς δεν με πλησιάζει. Φταίω εγώ;
Η κοινωνική απομόνωση είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο που βιώνεται ως μια ιδιαίτερα επίπονη απώλεια από το άτομο καθότι εκείνο νιώθει ότι δεν ανήκει στο κοινωνικό σύνολο και δεν μοιράζεται τις βασικές του συναισθηματικές και επικοινωνιακές ανάγκες με αυτό. Η κατάθλιψη, η χαμηλή αυτοεκτίμηση καθώς και η ενοχή είναι παρενέργειες της απομόνωσης και βυθίζουν το περιθωριοποιημένο άτομο ολοένα και περισσότερο στη μοναξιά και την περαιτέρω απομόνωση. Ιδιαίτερα στον εργασιακό χώρο, το φαινόμενο της απομόνωσης μπορεί να βιώνεται από το άτομο ως ένας διαταρακτικός φόβος όταν βρίσκεται στον συγκεκριμένο χώρο και να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και να αποδώσει στην εργασία του. Το πηγαίο συναίσθημα ότι το άτομο είναι διαφορετικό ή υστερεί σε δεξιότητες εργασιακές ή κοινωνικές από τους συναδέλφους του είναι επίσης χαρακτηριστικό και μπορεί να του δημιουργεί έντονη θλίψη και εσωστρέφεια. Το άγχος να πάει στη δουλειά του κάθε ημέρα και η αγωνία του να αναβιώσει την απομόνωση μπορεί να τον κάνει να μη θέλει να πάει, να αποφεύγει ή να πηγαίνει με υψηλά επίπεδα στρες. Η παγίδα είναι ότι οι συνάδελφοι συχνά δεν σας πλησιάζουν επειδή μπορεί να νομίζουν ότι εσείς τους απορρίπτετε και αυτό με τη σειρά του να το μεταφράζετε ως απόρριψη στο πρόσωπό σας. Την απομόνωση και την απόρριψη όμως να τις ψάξετε βαθιά μέσα σας και στην ιστορία σας: αισθήματα μειονεξίας και βιώματα αποκλεισμού στην παιδική ηλικία, αίσθημα διαφορετικότητας, βαθύ αίσθημα ντροπής και χαμηλής αυτοεκτίμησης, έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων και εγγύτητας με τους άλλους. Πρόκειται για ζητήματα που αξίζει να διερευνήσετε σε συνεργασία με έναν ψυχολόγο.
Εθισμός στις βενζοδιαζεπίνες
Λόγω κρίσεων πανικού από τις οποίες πάσχω εδώ και έναν χρόνο, ο ψυχίατρος μου συνέστησε αλπραζολάμη. Ποια είναι τα οφέλη του φαρμάκου και πόσο πιθανό είναι να εθιστώ;
Η θεραπεία του άγχους και της αϋπνίας συχνά βασίζεται στη συνταγογράφηση βενζοδιαζεπινών (σε αυτές ανήκει και η αλπραζολάμη), που αυξάνουν τη δραστηριότητα των υποδοχέων του νευροδιαβιβαστή (GABA), ο οποίος και αναστέλλει τη δραστηριότητα των νευρώνων, επιβραδύνοντας τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Η χαλάρωση, η ηρεμία και η προαγωγή του ύπνου είναι μερικές από τις αποτελεσματικές δράσεις των βενζοδιαζεπινών. Πρόκειται για ιδιαίτερα δημοφιλή φάρμακα κυρίως λόγω της ταχείας δράση τους. Οι ασθενείς νιώθουν άμεση ανακούφιση από το άγχος τους, τη ψυχοσωματική διέγερση λόγω άλλων ψυχιατρικών διαταραχών (λ.χ. ψυχωτικών ή συναισθηματικών) και μπορούν και ανταποκρίνονται αποτελεσματικότερα στις απαιτήσεις μια πιεστικής γι’ αυτούς κατάστασης. Ιδιαίτερα στις κρίσεις πανικού που παρουσιάζετε, είναι πιθανόν να νιώσετε λιγότερο άγχος ως προς τις καταστάσεις που σας δημιουργούν πανικό ή που θα τις αποφεύγατε. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ασφαλή φάρμακα με περιορισμένες παρενέργειες, τα οποία επιδρούν άμεσα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούνται σε καθημερινή βάση αλλά βάσει υποκειμενικής εκτίμησης άγχους. Η σωματική εξάρτηση και η αντίδραση στέρησης είναι κίνδυνοι από τη μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπινών και δύναται να επέλθουν ύστερα από μήνες χρήσης τους. Για τον λόγο αυτόν είναι σημαντική η συστηματική παρακολούθηση του ασθενούς και της αγωγής του από τον ψυχίατρό του και η σταδιακή διακοπή του φαρμάκου όταν ο γιατρός το κρίνει.
