«Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν. Ούτως ή άλλως, τον ίδιο κήπο θα στολίσουν μετά τις ευρωεκλογές». Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση όλων των πολιτών που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, στην παραγωγική εργασία, στο κοινωνικό κράτος, στην ελεύθερη οικονομία με διασφάλιση των κοινωνικών αγαθών της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας. Με αξιοκρατία πάνω απ’ όλα.

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποτελούν σαφή και επίμονη ένδειξη της αποστροφής μεγάλου ποσοστού συμπολιτών μας προς τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς. Το ποσοστό των πολιτών που συμμετέχουν στις δημοσκοπήσεις και δεν απαντούν ή δηλώνουν αναποφάσιστοι ή προτιμούν άλλο κόμμα, πλην των υπαρχόντων, κυμαίνεται από 30 έως 40%. Η Ελιά (ΠαΣοΚ+) και ιδιαιτέρως η ΔΗΜΑΡ+ παραμένουν σε ποσοστά χαμηλά έως επικίνδυνα για τη συνέχιση της ύπαρξής τους μετά τις ευρωεκλογές. Το Ποτάμι του Σ. Θεοδωράκη έρχεται τρίτο κόμμα. Οι πολίτες θέλουν το νέο, ακόμη και αν αυτό δεν έχει διαμορφωμένες θέσεις, ακόμη και αν δηλώνει ότι δεν γνωρίζει την ευρωομάδα στην οποία θα ενταχθεί, εφόσον με το καλό εκλέξει ευρωβουλευτές. Προς τι λοιπόν η επιθετικότητα που επιδεικνύουν καθημερινά ορισμένοι;

Είναι αποδεκτό πλέον από όλους ότι η πρωτοβουλία των 58 ήταν μια καλή αρχή. Πλην όμως είχε εξαρχής συστατικά αποτυχίας, αφού δεν επεδίωξε το άλμα, αλλά αντιθέτως επεδίωξε να θέσει υπό τη σκέπη της κομματικούς μηχανισμούς, εθισμένους στη διαπλοκή, τη διαφθορά και την απομύζηση του κράτους, απρόθυμους να απεμπολήσουν κεκτημένα προνόμια νομής της εξουσίας. Για τους τελευταίους, το κράτος αποτελεί τη μόνη πηγή ζωής, αφού αποτελούνται από κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές οι οποίοι απέχουν εδώ και χρόνια από την εργασία τους (καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης, υπάλληλοι υπουργείων, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ κ.λπ.), όντας αποσπασμένοι στα κόμματα ως επαγγελματικά στελέχη, που τα πληρώνει όμως ο φορολογούμενος. Αυτό φυσικά ισχύει για όλους τους μηχανισμούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων, μηδέ της Αριστεράς εξαιρουμένης.

Οι φόβοι μου δικαιώθηκαν όταν από τις 15/10/2013 προειδοποιούσα, εκφράζοντας την ταπεινή γνώμη μου, ότι οι προσπάθειες συστέγασης κομματικών μηχανισμών είναι καταδικασμένες να κατασπαραχθούν από τους πανίσχυρους μηχανισμούς που εξετράφησαν από το 1981 έως το 2013.

Ας αντιληφθούν τόσο η Ελιά (ΠαΣοΚ+) όσο και η ΔΗΜΑΡ+ αλλά και Το Ποτάμι ότι οι ανταγωνιστές τους στις επικείμενες ευρωεκλογές δεν είναι για τον καθένα οι άλλοι δύο. Ας προσπαθήσουν να προσελκύσουν με τον πολιτικό, φρέσκο και ειλικρινή –εάν τον διαθέτουν –λόγο τους ανέστιους πολίτες. Ας λάβουν πολύ στα σοβαρά ότι δεν θα μας πείσουν εύκολα και ότι δεν θα πείσουν όλους τους ανέστιους πολίτες, οι οποίοι δεν έλκονται από τον συντηρητικό λόγο και τη διστακτική πολιτική που χαρακτηρίζουν τη ΝΔ, αλλά και από τον ασυνάρτητο, αμφίσημο, αριστερίστικο και υπερπροστατευτικό προς συντεχνίες λόγο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών θα είναι πολύ κρίσιμη για τη χώρα πρωτίστως. Η προεργασία και η συνεννόηση για κοινή κάθοδο πλέον, υπό έναν κομματικό σχηματισμό, όλων των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού Κέντρου είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αυστηρή κριτική πρέπει να γίνεται. Χωρίς λάσπη και υπονοούμενα που πικραίνουν όμως.

Επαναλαμβάνω, και επιμένω μέχρι κάποιος να αντικρούσει τα επιχειρήματά μου, ότι οι προϋποθέσεις επιτυχίας του νέου εγχειρήματος είναι (α) νέος κομματικός σχηματισμός με αποστροφή προς τις συντεχνίες, (β) δημοσιοποίηση θέσεων και ευδιάκριτων στόχων με χαρακτηριστικά που έχουν καταγραφεί πλέον σε μια σειρά άρθρων πολλών αγωνιούντων πολιτών και (γ) ύπαρξη ηγεσίας που θα αποτελείται από άτομα που χαρακτηρίζονται από εντιμότητα και ήθος, σαφές μεταρρυθμιστικό πολιτικό στίγμα και χειροπιαστές αποδείξεις στην πολιτική τους διαδρομή, εμπειρία στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και στη Δημόσια Διοίκηση και βούληση για σύγκρουση με τη διαπλοκή. Οι παρθενογενέσεις ας περιμένουν για αργότερα.

Οσον αφορά Το Ποτάμι, και αυτό από τα σπλάχνα μας βγαίνει. Μην το σπιλώνετε και μην το πυροβολείτε. Ας αφήσουμε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν. Τον ίδιο κήπο θα στολίσουν μετά τις ευρωεκλογές. Είναι απαίτηση της κοινωνίας.

Ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης