Τι να λέμε τώρα; Τους έχουν ρημάξει τους έλληνες βουλευτές. Τους έχουν ξεπαραδιάσει κανονικά. Τους κόβουν μισθό, επιτροπές, ρουσφέτια, κολλητούς, αυτοκίνητα, νερά, καφέδες, βουτήματα, τασάκια, πτυελοδοχεία, τσιγάρα. Χίλιες φορές καλύτερα εκεί – εκεί στη μαύρη εξορία του Ευρωκοινοβουλίου όπου τα μισθά πέφτουν κανονικά, 15.000 ευρώ μηνιαίως, μέσα τα φιλέματα, τα επικουρικά και τα έκτακτα. Και το κυριότερο; Μπορείς άνετα να ρουφήξεις στα ωραία της Γκραν Πλας γιούσες και μαργαριτάρια, στρείδια, μύδια, γυαλιστερές και λοιπά μαλάκια χωρίς μάλιστα να πέσεις στην αντίληψη του πάσα ένα αφιονισμένου αντισυστημικού να σου τη σπάσει πάνω στο καλύτερο. Ετσι που πάει το πράγμα δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν οι εδώ συνάδελφοί τους τούς γυρέψουν κάποια στιγμή δανεικά για ψυχική οδύνη, έξοδα για εκτός σεζόν μεταγραφές και ανελέητο brushing. Με τη Μαριλένα Κοππά δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα. Αλλά μήπως και ο Κρίτων Αρσένης δεν το πρόσεξε τελευταία; Βγήκε στην τηλεόραση με λαστιχάκι να τιθασεύει την ωραία του κόμη και εμφανώς λιγότερο ξανθός του συνήθους. Θα το ρίξω κι άλλο το επίπεδο και θα θυμηθώ τότε που τα χρυσά παιδιά έβγαιναν από το μανίκι του αρχηγού κι έπαιρναν την παρτίδα χωρίς να κοπιάσουν για το παραμικρό. Και τα δεκαπέντε χιλιάρικα που μνημονεύσαμε παραπάνω; Γιατί δεν τα άφησαν σε φακελάκι, διακριτικά πάνω στην έδρα, παρά τα πήραν μαζί με τα υπόλοιπα τιμαλφή από τη στιγμή που βρήκαν αλλού κι αγάπησαν; Κομμάτια να γίνει, κι αυτό θα το δεχτώ γιατί η εποχή είναι μυστήρια, οι καβάντζες δύσκολες και η εκλογή με σταυρό δεν μας εγγυάται απολύτως τίποτα. Απέσβετο και λάλον ύδωρ, εκείνο που έβλεπε τα μελλούμενα ως παρελθόντα.