έρως. Θα κρίνει τη μάχη των δημοτικών εκλογών, τουλάχιστον στην Αθήνα. Από τις πρώτες ενδείξεις προκύπτει ότι δεν υπάρχει υποψήφιος δήμαρχος που να μην είναι τρελά ερωτευμένος με την πόλη αυτή. Κάποιοι μάλιστα ορκίζονται ότι δεν έχουν αγαπήσει στη ζωή τους άλλη γυναίκα εκτός από την ελληνική πρωτεύουσα. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου. Εχουμε κανονική συρροή εραστών στην ποδιά της αγαπημένης. Ο έρως, λένε κάποιοι, δεν κοιτά χρόνια αλλά ούτε και αντικείμενα. Αυτό που προέχει είναι η ερωτική κατάσταση. Είναι προφανές ότι η κρίση έχει λειτουργήσει σαν πολλαπλασιαστής της κατάστασης αυτής (βλ. λήμματα «Ερωτισμός» και «Νικητής».)

ερωτισμός. Ο μηδενισμός της πολιτικής υπόστασης της χώρας που επισφραγίστηκε πριν από τέσσερα χρόνια υπήρξε μέγα εκκολαπτήριο πολιτικών κινήσεων και προσωπικοτήτων. Στους επαγγελματίες πολιτικούς της Μεταπολίτευσης (όσους επέζησαν) προστέθηκαν πλήθος άλλοι που κινούνται από καθαρά ερωτικό συμφέρον. Αυτή είναι η θετική πλευρά της καταστροφής. Μας κάνει όλους κυριολεκτικά ερασιτέχνες, νεόκοπους και παλαιότερους, άπαξ και έχει εξατμιστεί το αντικείμενο της πολιτικής τέχνης. Χάρη στη συνθήκη αυτήν αναγνωριζόμαστε όλοι μέσω των αισθημάτων, όχι μέσω των συμφερόντων. Είτε πρόκειται για συνανθρώπους μας είτε για αφηρημένες ιδέες, μας κυριεύει μια ανιδιοτέλεια που μας μεταβάλλει όλους σε στοργικούς, ψυχοπονιάρηδες, αγαπησιάρηδες και αγαπητικούς. Παράδειγμα, οι μορφές προαστικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που είδαμε να αναπτύσσονται αυτά τα χρόνια. Αλλο παράδειγμα, η αφθονία των υποψηφίων δημάρχων της Αθήνας που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την Αθήνα. Και τα δύο παραδείγματα ανήκουν στην κατηγορία «ερωτισμός της ήττας», που θα μπορούσαμε και να την ονομάσουμε αγάπη ή συμπόνια.

ήττα. Γνώρισμα και χάρισμα των μικρών χωρών που σταδιοδρομούν, σε μεγάλο βαθμό, σαν κλωτσοσκούφι της Ιστορίας. Παράδειγμα, οι χώρες των Βαλκανίων και της Λατινικής Αμερικής. Προϊόντα του 19ου και του 20ού αιώνα. Τεχνητές κρατικές κατασκευές, βίαιοι διαχωρισμοί, πλαστές συσσωματώσεις. Να αιωρείται πάντα πάνω από το κεφάλι σου η θαυματουργός δηθενιά, το άστρο του σουρεαλισμού, η επιστήμη του εξωπραγματικού και η φενάκη μιας κανονικότητας που κάθε τόσο διαψεύδεται για να προβάλει και πάλι σαν αντικατοπτρισμός.

λαχτάρα. Η λαχτάρα για τα πρόσωπα και τα πράγματα υπερισχύει της κατοχής τους. Αυτό είναι ένα είδος τιμωρίας παντός ιδιοκτήτη και είναι καλό να το έχεις στον νου σου, είτε εξοχικό θέλεις να φτιάξεις είτε αμάξι να αγοράσεις ή να μπεις στο ευρώ. Δεν βρέθηκε ακόμη τρόπος να μη θέλουν οι άνθρωποι σήμερα αυτά που θα τους τυραννούν αύριο. Πρόκειται για το μεγαλείο και την αθλιότητα της επιθυμίας. «Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να μην έχεις εκπληρώσει τις επιθυμίες σου: να τις έχεις εκπληρώσει».

μεταμφίεση. Εχει την τιμητική της αυτές τις ημέρες. Αλλοι τη θεωρούν πρώτο στάδιο της μεταμόρφωσης, άλλοι ξόρκι για τη μεταμόρφωση και άλλοι την ταυτίζουν μαζί της. Κάποιοι την είπαν: είναι η μεταμόρφωση ως παίγνιο. Και σε αυτήν απέδωσαν την ικανότητα των μικρών λαών να επιβιώνουν και να διαρκούν. Ο Γκέοργκ Ζίμελ έλεγε χαρακτηριστικά ότι οι Εβραίοι διέπρεψαν ως ηθοποιοί στον χώρο της Κεντρικής Ευρώπης, την περίοδο της λεγόμενης «Αφομοίωσης», επειδή είχαν το κίνητρο του υπερθεματισμού και της πλειοδοσίας. Ηθελαν δηλαδή να αποδείξουν ότι ήταν «βασιλικότεροι του βασιλέως», «κανονικότεροι» από τους «κανονικούς». Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η μιμητική ικανότητα λειτούργησε ως μέσο επιβεβαίωσης και όχημα σωτηρίας. Δεν θα μπορούσε βέβαια να αναχαιτίσει το τελικό Κακό. Οταν εμφανίζεται το πρόσωπο της καταστροφής διαπιστώνεται ότι κάθε «ξεγέλασμα» έχει τα όριά του –τουλάχιστον για τους Πολλούς.

νικητής. Τα παλιά τα χρόνια, όταν δεν ήταν ο δικός μας υποψήφιος δήμαρχος ήταν η ίδια η Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτοπροσώπως. Οπως λέμε, σε άλλες περιπτώσεις, ότι δεν νίκησε μια συγκεκριμένη ομάδα αλλά το ίδιο το ποδόσφαιρο. Από φέτος, όποιος χάσει ή κερδίσει στις αυτοδιοικητικές κάλπες νικητής εκ προοιμίου είναι ο Ερωτας. Οι δημοτικές εκλογές στην ελληνική πρωτεύουσα γίνονται για να αποδειχθεί η ασυναγώνιστη αγωνιστική ισχύς του. Τιμάται έτσι και το τέκνο της Αθήνας που φρόντισε εγκαίρως να το πει: «Ερως ανίκατε μάχαν».