Το σχήμα είναι βολικό. Δοκιμασμένο. Λες ότι φταίνε οι μεγάλες δυνάμεις. Τα ανομολόγητά τους συμφέροντα. Λες ότι κάτι πολύ σύνθετο, πολύ σκοτεινό συμβαίνει και συνεπώς δεν είναι σοφό να πάρει κανείς θέση. Καλύτερα να τηρήσει «ίσες αποστάσεις». Ισες αποστάσεις από τη Ρωσία του Πούτιν και από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και οι Ουκρανοί που πλημμύρισαν το βράδυ του Σαββάτου το Μεϊντάν για ν’ αφήσουν ένα λουλούδι για τους νεκρούς τους; Είναι όλοι νεοναζί; Ή μήπως είναι άβουλα θύματα;

Πέρα από τα στερεότυπα που προβάλλουν πάνω τους όσοι τους «αναλύουν», οι Ουκρανοί απαντούν σε ένα πιο στοιχειώδες ερώτημα: πώς θέλουν να ζήσουν τις ζωές τους. Θέλουν τη μοίρα της Πολωνίας ή τη μοίρα της Λευκορωσίας. Ανάμεσα σε μια αυταρχική μετασοβιετική επικράτεια και σε μια κοινότητα εθνών που εγγυάται τη δημοκρατία οι Ουκρανοί δεν τηρούν «ίσες αποστάσεις».

Ισες αποστάσεις τηρούν μόνο όσοι επιχειρούν να καμουφλάρουν τον αντιευρωπαϊσμό τους με μια σχεδόν δεισιδαίμονα εμμονή σε γεωπολιτικά σταυρόλεξα. Κατά βάθος προτιμούν τον Πούτιν από «τη Μέρκελ και την παρέα της». Τρέφουν ακόμη εκείνη την παλιά προσήλωση που έκανε προχθές στις Βρυξέλλες τον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος να υπερασπίζεται την προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης έναντι της «αντικομμουνιστικής» Ευρώπης. Η ΕΕ, είπε ο Κουτσούμπας, είναι ένα σάπιο «ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα» που επιδέχεται μόνο ένα πράγμα: γκρέμισμα. Τουλάχιστον αυτός είναι ειλικρινής.