[Αγιογραφίες] Κύματα

ΥΠΟΥΡΓΟΣ Ναυτιλίας ή υπουργός Συνόρων; Το ερώτημα σκιάζει το χαρτοφυλάκιο του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και συννεφιάζει τη θέα από το γραφείο του στον Πειραιά.

ΕΔΩ και δεκαοκτώ μήνες, η μεταναστευτική πίεση στο Αιγαίο είναι αφόρητη. Εχει να κάνει με το τείχος στον Εβρο που εμποδίζει την πρόσβαση. Αλλά και με την ομαλοποίηση των σχέσεών μας με τους Βαλκάνιους. Οι Βούλγαροι διακινούνται ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι Αλβανοί δεν χρειάζονται βίζα, άρα περνούν ως κύριοι τα σύνορα. Στη θάλασσα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Κάθε πλοιάριο με μετανάστες από τη φτωχή Ευρασία ή την υπό κατάρρευση Μέση Ανατολή κρύβει τον κίνδυνο μιας άλλης Λαμπεντούζα. Κι αυτό γιατί οι παράνομοι μετανάστες ξέρουν ότι έχουν δύο πιθανότητες για να πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα. Να βουλιάζει το πλοιάριο που τους μεταφέρει και να έχει πλησιάσει τις ελληνικές ακτές. Μόνο τότε θα τους διασώσει το Λιμενικό και δεν θα τους απωθήσει προς την Τουρκία.

ΕΙΝΑΙ το Φαρμακονήσι η δική μας Λαμπεντούζα; Το υπαινίσσονται οι αφηγήσεις των διασωθέντων. Ο Βαρβιτσιώτης, πάντως, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του –δηλαδή τα κοστούμια και τις γραβάτες του –ενώ ο αρχηγός του Λιμενικού έκλαψε στη Βουλή. Στο υπουργείο Ναυτιλίας επισημαίνουν ότι μπορεί να χάθηκαν άνθρωποι αλλά γλίτωσαν οι υπόλοιποι καθώς και ότι είναι μία από τις τρεισήμισι χιλιάδες διασώσεις που κάνει ετησίως το Λιμενικό. Πηγαίνοντας στη Βουλή, ο υπουργός Ναυτιλίας επισήμανε διαφοροποιήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Η –βουλευτής Σάμου –Καλογερή αναφέρθηκε στο Λιμενικό. Ο –πιθανός υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά –Δρίτσας έκανε κριτική αλλά με προσοχή. Ο Τσίπρας –στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πιάσει τον σφυγμό της ευρύτερης κοινωνίας –τα έχει βάλει με το Δουβλίνο ΙΙ. Και κάποιοι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν κατάληψη στο πολιτικό γραφείο του Βαρβιτσιώτη στη Γενναδίου. Το γνωστό αλαλούμ δηλαδή. Εκλήθη η Αστυνομία και εξερράγη η Ζωή Κωνσταντοπούλου με την οποία ο Μιλτιάδης έχει διαφορές από εποχής που ήταν μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής για τη λίστα Λαγκάρντ. Λεπτομέρεια: ο νεώτερος Βαρβιτσιώτης είχε μετακομίσει στο γραφείο του πατέρα του στους ψηλούς ορόφους γιατί το δικό του στο ισόγειο είχε υποστεί εμπρησμό προ διμήνου.

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία ότι η σιωπηλή πλειοψηφία αντιτίθεται στην πλημμυρίδα παράνομων μεταναστών. Η ΝΔ δεν έχει λοιπόν επιφυλάξεις για τη γραμμή της, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι δείχνει να μην μπορεί να απαλλαγεί από μειοψηφικές ατζέντες ή –η περίπτωση της κατάληψης –πρακτικές. Αντιφατική είναι, πάντως, η Κομισιόν των Βρυξελλών. Βαρβιτσιώτης και Δένδιας που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση της μετανάστευσης έχουν κάπως κατευνάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία κατά καιρούς τα έχει βάλει με τη χώρα μας. Αλλά η Ευρώπη δεν έχει καθαρή γραμμή. Από τη μια είναι η ανθρωπιστική προσέγγιση και η ενοχή έναντι των φτωχών από τον Τρίτο Κόσμο που πνίγονται στη Μεσόγειο προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι Βρυξέλλες απαιτούν τη διάσωση και την περίθαλψή τους. Τι γίνεται όμως μετά; Λίγοι είναι αυτοί που έχουν τις προϋποθέσεις του ασύλου. Οι υπόλοιποι μένουν ή φεύγουν –και πώς φεύγουν; Πάει η πολιτική διάσωσης αντάμα με πολιτική ανοιχτών συνόρων; Για την Ελλάδα το ερώτημα δεν είναι ακαδημαϊκό.

ΤΟ συμπέρασμα είναι ότι δεν είναι απλό να κάνεις πολιτική με τόσες ψυχές στο έλεος των κυμάτων –αλλά και ότι η μετανάστευση αναδεικνύεται σε άλλη μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.