Χαζεύω από προχθές μέσα από τον λογαριασμό του στο Instagram τις γελοιογραφίες του σκιτσογράφου Τζοάν Σφαρ, κρίμα που δεν μπορώ να σας τις δείξω. Ο εικονιζόμενος Φρανσουά Ολάντ, τσίτσιδος, ιθυφαλλικός, πατόκορφα γεμάτος με σημάδια από κραγιόν, συνουσιάζεται πάνω στο ανάστατο τραπέζι του γραφείου του. «Θα πούμε ότι τα έκανε γυαλιά – καρφιά η Βαλερί» λέει η κυρία που κείτεται υπτίως πάνω στους φακέλους και στραβώνει με τις πατούσες της τα κάδρα στους τοίχους. Θέλετε κι άλλο; Χμμ, για να δω. Λέει κάπου αλλού ο Πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας: «Δεν θα περιορίσουμε το στάτους της Πρώτης Κυρίας. Απλώς θα της το κάνουμε ορισμένου χρόνου».

Εχει κι άλλα ωραία ο Σφαρ, προσωπικά όμως προτιμώ εκείνο που ο Ολάντ συμπεραίνει ότι «τα γεγονότα του Κιέβου θα μας βοηθήσουν να περάσουμε την υπόθεση σε δεύτερο πλάνο». Δεν ήταν ανάγκη να μας το πει ο Φρανσουά. Το λέμε χρόνια τώρα από μόνοι μας. Το ένα γεγονός έρχεται να συσκοτίσει το προηγούμενο και όλα μαζί για να ρίξουν στο μαύρο έρεβος τον απόπληκτο πολίτη. Η απόδραση του Ξηρού αποπροσανατολίζει την εργατική τάξη από τις διεκδικήσεις της και οι παλινωδίες της τρόικας ρίχνουν στάχτη στα μάτια μας αναφορικά με την επισφαλή μας θέση στη Γιουροβίζιον. Διαβάζεται και ανάποδα. Με τα πόδια να σπρώχνουν τον τοίχο.

Τελευταία Νέα