Οσο θα πλησιάζουν οι ευρωεκλογές τόσο θα αναδύεται ένα περίεργο φαινόμενο: τόσο η κυβέρνηση ΝΔ – ΠαΣοΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ θα «διώχνουν» την τρόικα. Ο καθένας με τον τρόπο του. Μαζί με τον απίστευτο Σβόμποντα που κάνει προεκλογικές επιδείξεις ευρωλαϊκισμού στην καμπούρα μας.

Σε αυτό το κλίμα θα ακουστεί κάπως αν ρωτήσει κάποιος: «Είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να φύγει η τρόικα;». Πριν από την απάντηση, ας ληφθεί υπόψη ότι τρόικα και Μνημόνιο εμπλέκονται σε δύο μέτωπα.

Πρώτον: τη δημοσιονομική εξυγίανση. Φταίει η τρόικα αν η κυβέρνηση την κάνει στις πλάτες των αδυνάτων; Αν προσπαθεί να πετύχει στόχους με κοινωνική αδικία; Την εμπόδισε η τρόικα να περιορίσει το έλλειμμα φορολογώντας τον πλούτο ή καταπολεμώντας τη φοροδιαφυγή; Ευθύνεται η τρόικα που φθάσαμε στη χρεοκοπία; Ή ότι το Μνημόνιο, που ξεκίνησε το 2010 για να τελειώσει το 2012, προεκτάθηκε στο 2014 και συνεχίζεται;

Δεύτερον: τις μεταρρυθμίσεις. Οσα έγιναν –αν, π.χ., διώκονται παραβάτες του νόμου που ουδείς άγγιζε παλαιότερα, αν ελέγχονται φοροφυγάδες, αν αλλάζει και περιορίζεται το κράτος, αν εκλείπουν αγκυλώσεις, όπως τα κλειστά επαγγέλματα, αν έγιναν κάποιες αποκρατικοποιήσεις κ.λπ. –θα προχωρούσαν χωρίς την τρόικα και τους μηχανισμούς Ράιχενμπαχ – Φούχτελ;

Εστω ότι διανύονται και τα «τελευταία μέτρα», όπως παιανίζουν αβασάνιστα Σαμαράς, Βενιζέλος και Στουρνάρας –ή ότι επικρατεί θριαμβευτικά ο ΣΥΡΙΖΑ –και «δίνουμε μια κλωτσιά στην τρόικα», κατά την έκφραση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ας δεχθούμε επίσης ότι παρακάμπτεται και η επιτήρηση από τους κοινοτικούς θεσμούς –αλλιώς δεν θα αλλάξει τίποτε, έστω και χωρίς τρόικα και Μνημόνιο. Φαντάζεται κανείς τι θα ακολουθήσει; Στοιχηματίζει κάποιος ότι δεν θα γυρίσουν όλα πίσω; Οτι δεν θα ακυρωθεί ό,τι εκσυγχρονιστικό έγινε ώς τώρα;

Κακά τα ψέματα. Αν θέλουμε δημοσιονομική σταθερότητα και σύγχρονο κράτος, χωρίς την τρόικα δεν θα τα έχουμε. Αρα δεν θα έχουμε σιγουριά παραμονής στο ευρώ και ας τσαμπουνάνε διάφοροι ότι αυτό έληξε. Οι ισχυρισμοί «διώχνουμε την τρόικα» και «βγαίνουμε από το Μνημόνιο» –με την έννοια ότι αλλάζουμε πολιτική –κινούνται ανάμεσα στην ανευθυνότητα και στο μπαλαμούτι. Από τη μια είναι ανέφικτο και από την άλλη δεν είναι και πολύ σοφό. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση το ξέρουν, αλλά πολιτεύονται με τον τρόπο που έλεγε ο καναδός επικοινωνιολόγος Μάρσαλ ΜακΛούαν: «Δεν είναι αναγκαστικό να συμφωνώ με ό,τι λέω».

Τελευταία Νέα