Σ’ αυτή τη χώρα δεν βαριέσαι ποτέ. Σ’ αυτή τη χώρα, επίσης, οι δημοσιογράφοι έχουν πάντα κάτι να γράψουν και οι σκιτσογράφοι έχουν πάντα κάτι να σατιρίσουν. Πάρτε την τελευταία αντιπαράθεση της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη δήλωση (ή μάλλον υπενθύμιση) του υπευθύνου θρησκευμάτων του δεύτερου ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι άθεος. Η Συγγρού κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση ότι παίζει με το ζήτημα της θρησκείας και εξέφρασε την ελπίδα «η αντιπαλότητα του ΣΥΡΙΖΑ με τους Χριστιανούς Ορθόδοξους (!) να μην οφείλεται στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας είναι άθεος». Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε στο γνωστό μοτίβο, ότι αυτά είναι ψέματα και αστειότητες «με στόχο τον αντιπερισπασμό των πολιτών από σοβαρά προβλήματα όπως το δημοσιονομικό κενό».

Το επίπεδο της συζήτησης (ο Θεός να την κάνει, για να μείνουμε και στο θρησκευτικό πλαίσιο) είναι θλιβερό. Ακόμη κι έτσι, όμως, τίθεται ένα υπαρκτό ζήτημα: δικαιούται ο λαός να γνωρίζει αν ο άνθρωπος που θέλει να γίνει πρωθυπουργός είναι θρήσκος ή άθεος, γκέι ή στρέιτ, αν είναι μονογαμικός ή πολυγαμικός, αν τα παιδιά του πηγαίνουν σε ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο, αν είχε καπνίσει ναρκωτικά όταν ήταν νέος, αν η γυναίκα του έχει κάνει ποτέ άμβλωση, αν έχει στο σπίτι του Φιλιππινέζα; Είναι προσωπικά δεδομένα όλα αυτά ή πρέπει να ξεκαθαρίζονται εγκαίρως και δημοσίως;

Η ίδια συζήτηση γίνεται ουσιαστικά αυτές τις ημέρες και στη Γαλλία. Ο πρόεδρος συλλαμβάνεται από έναν φωτογράφο να απατά την επίσημη σύντροφό του, στον σάλο που ξεσπά απαντά επικαλούμενος το δικαίωμα στην ιδιωτική του ζωή, ενώ η προϊσταμένη του παπαράτσο υποστηρίζει ότι κάνει τη δουλειά της. Ποιος έχει δίκιο; Από ηθικής άποψης, ενδεχομένως ο πρόεδρος. Από πολιτικής άποψης, όμως, εκείνοι που ξεσκέπασαν τη διπλή του ζωή. Γιατί ο Φρανσουά Ολάντ δεν είναι ένας απλός πολίτης. Είναι ο ηγέτης μιας πυρηνικής δύναμης. Οποιαδήποτε δήλωσή του, οποιαδήποτε κίνησή του, οποιαδήποτε φωτογραφία τον απεικονίζει, οποιοδήποτε «μυστικό» του εν τέλει, ενδιαφέρουν σαφέστατα τους Γάλλους –και όχι μόνο αυτούς.

Το ίδιο ισχύει και για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι είναι άθεος (γνωστό από παλιά, εξού και είναι υποκριτική η αντίδραση της ΝΔ) αποτελεί ένα χρήσιμο στοιχείο της προσωπικότητάς του, το οποίο οι ψηφοφόροι μπορούν να κρίνουν κατά βούληση. Ο κ. Τσίπρας δεν έχει δείξει να επηρεάζεται στη σχέση του με την Εκκλησία από τα θρησκευτικά του αισθήματα (τουναντίον!) και η σύνδεση που κάνει η ΝΔ ανάμεσα στην αθεΐα του και την πρόταση ενός βουλευτή του για φορολόγηση των Χριστιανών Ορθοδόξων είναι άτοπη. Παρά ταύτα, θα περίμενε κανείς μια πιο καθαρή θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο επίμαχο θέμα της διάκρισης Εκκλησίας και Κράτους. Ο κίνδυνος είναι ακριβώς αυτός: σε μια χώρα όπου η ορθοδοξία κυριαρχεί, ο κ. Τσίπρας να προσπαθήσει προεκλογικά να αντισταθμίσει την αθεΐα του με παραχωρήσεις προς την Εκκλησία…

Τελευταία Νέα