Αναζήτηση
Χωρίς να διεκδικώ ικανότητες ντετέκτιβ, αποφάσισα να ασχοληθώ λίγο με το… μυστήριο, δεδομένου ότι όσους ρωτούσα μου απαντούσαν ότι «δεν έχουν σχέση». Το Μαξίμου δεν είχε ιδέα. Δύο κορυφαίοι υπουργοί, επίσης. Ενας παρατρεχάμενος του πρωθυπουργικού γραφείου δεν γνώριζε τίποτε, ούτε είχε ακούσει κάτι σχετικό. Ο ίδιος ο Στουρνάρας το διέψευσε ως «φαντασία» αλλά αυτός, ως άμεσα ενδιαφερόμενος, δεν πιάνεται.
Στράφηκα και εγώ στον Λαζαρίδη –στη μεγάλη φωτογραφία με τον Γιάννη Στουρνάρα -, τον πιστό (του προέδρου Αντώνη) Χρύσανθο, δεδομένης της «ειδησεογραφίας» που τον έφερε να είναι εκείνος που θα αναλάβει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.
Αρνήθηκε ευγενικά να μου απαντήσει. Δεν ήθελε καν να τροφοδοτήσει αυτήν τη συζήτηση, όπως μου είπε.
Μετά που το σκεπτόμουν, το βρήκα και εντελώς ανόητο να δοθεί στον Λαζαρίδη το δήθεν υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Ο πιστός Χρύσανθος είναι τόσο απαραίτητος σε αυτό που κάνει δίπλα στον Σαμαρά, που θεωρώ μάλλον απίθανο να το αναθέσει ο πρόεδρος Αντώνης σε κάποιον άλλον. Ο Λαζαρίδης, για τους μη επαΐοντες, είναι ο άνθρωπός του, ο πιστός του, ο μπιστικός του, που λέγαμε παλιά. Είναι αυτός που θα τον ξυπνήσει στις 3 τη νύχτα και θα του πει «τρέχα» και ο άλλος θα τρέξει. Είναι αυτός που θα ασχοληθεί από το πώς θα καθήσουν σε ένα τραπέζι βουλευτές της ΝΔ και του ΠαΣοΚ να φτιάξουν ένα νομοσχέδιο για τον φόρο ακινήτων ή τους πλειστηριασμούς μέχρι το τι γίνεται με την αντιμετώπιση των πυρκαγιών της Αττικής.
Πώς να τον βγάλει από αυτήν τη δουλειά; Πρέπει να βρει κάποιον άλλον, και αμέσως…
Ρωτώντας όμως πας (ή πήγαινες, τέλος πάντων, προτού ανακαλυφθεί το GPS) στην Πόλη. Κάτι από εδώ, κάτι από εκεί, στο τέλος τη βρήκα –νομίζω τουλάχιστον –την πηγή όλης αυτής της ιστορίας, η οποία εκτός του διαχωρισμού του υπουργείου Οικονομικών συμπεριλαμβάνει και την καρατόμηση του Στουρνάρα: πρόκειται για υπουργό του λεγόμενου οικονομικού επιτελείου, ο οποίος εδώ και αρκετές ημέρες ενημερώνει «εμπιστευτικά» όποιον μπορεί ότι «Στουρνάρας τέλος» και εναλλακτικά «σπάει το υπουργείο στα δύο». Γιατί το κάνει αυτό; Για δύο λόγους:
1. γιατί θεωρεί λάθος τη συνταγή Στουρνάρα στην οικονομία, ειδικά σε θέματα όπως ο φόρος στο πετρέλαιο και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές και
2. γιατί δεν τα πάει καθόλου καλά μαζί του και πιστεύει ότι αποκλείεται ο Στουρνάρας να δεχθεί τον διαχωρισμό του υπουργείου σε δύο κομμάτια, άρα θα αποχωρήσει και, δύο φορές άρα, θα έρθει –επιτέλους –η δική του σειρά.
Τι λέω εγώ για όλα αυτά; Οτι πολύ απλά κανένας που βιαζόταν δεν ωφελήθηκε. Και πως εκτός σοβαρού απρόοπτου που τώρα δεν φαίνεται, ούτε ο Στουρνάρας φεύγει ούτε το υπουργείο σπάει στα δύο. Αυτά γίνονται μόνο με ανασχηματισμό και σε αυτήν τη φάση το τελευταίο που απασχολεί το σκερτσόζο και τόσο ταλαντούχο ντουέτο «Αμποτ και Κοστέλο» που μας κυβερνάει είναι ένας ανασχηματισμός…
Δεν προτίθεται…
Και πότε γίνεται ένας ανασχηματισμός; Η πολύχρονη εμπειρία μου –όχι στη διακυβέρνηση αλλά στο ρεπορτάζ –με έχει διδάξει ότι γίνεται σε δύο περιπτώσεις, και για έναν μόνο λόγο:
n Ο λόγος είναι να αλλάξεις τη δημόσια εικόνα της κυβέρνησής σου, ανακατεύοντας τα χαρτιά και ξαναμοιράζοντας την τράπουλα.
n Οι περιπτώσεις είναι όταν πας σε εκλογές (για να δείξεις ότι διαθέτεις ισχυρή ομάδα και καλό «πάγκο») και όταν έχεις ηττηθεί σε ενδιάμεσες εκλογές, τύπου ευρωεκλογών ή δημοτικών εκλογών.
Σε αυτήν τη φάση, όσους ρώτησα ένθεν κακείθεν του κυβερνητικού συνασπισμού μού ανέφεραν ότι «δεν είναι στις προθέσεις του Πρωθυπουργού». Αρα; Συνεχίζουν, μέχρι να κριθεί ότι δεν μπορούν να… συνεχίσουν. Ετσι…
Το μεγάλο μπέρδεμα
Αναφερόμενος προηγουμένως στα θέματα του υπουργείου Οικονομικών και αισθανόμενος βαθιά μπερδεμένος διαβάζοντας και τα χθεσινά αναλυτικά ρεπορτάζ των εφημερίδων, ειλικρινά επιθυμώ να προτείνω στο υπουργείο Οικονομικών την ακόλουθη λύση:
n να εκδίδεται ημερήσιο, και αν αυτό δεν είναι δυνατόν, εβδομαδιαίο δελτίο στο οποίο να αναφέρεται σαφώς τι ισχύει για αυτήν την εβδομάδα αναφορικά με τις αποδείξεις, το αφορολόγητο, τα τεκμήρια κ.λπ.
Θα είναι μια σοβαρή κοινωνική προσφορά, διότι έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει πλέον τι ισχύει. Εκτός πια και αν το κάνουν προκειμένου να κονομάει η συμπαθής τάξη των φοροτεχνικών, πράγμα που καθόλου δεν αποκλείω…
Αθροιστικά με τα προηγούμενα, θέλω να σταθώ στη συγκινητική προσπάθεια που κάνουν συνάδελφοί μου να καταγράψουν (στους καιρούς που ζούμε) σε ρεπορτάζ το «πώς να ξεφύγετε από τις παγίδες της Εφορίας». Διερωτώμαι τι νόημα έχουν αυτού του είδους οι «αποκαλύψεις» όταν είναι γνωστό ότι αν ξεφύγει κάποιος από τις «παγίδες» της Εφορίας, αυτοί που θα την πληρώσουν πάλι είναι τα συνήθη υποζύγια, μισθωτοί και συνταξιούχοι. Εμείς δηλαδή…
Δώστε προσοχή…
Να δώσουμε μια προσοχή παρακαλώ στα όσα τεκταίνονται στον χώρο των μικρών κομμάτων της Βουλής, διότι οι διεργασίες που συντελούνται είναι σημαντικές και εν πολλοίς δημιουργικές. Λόγου χάρη, μου είναι αδύνατον να αγνοήσω την έντονη διαφοροποίηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Νότη Μαριά (μικρή φωτογραφία), τόσο στο θέμα της διακοπής της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής (ο Μαριάς ψήφισε υπέρ, όταν το υπόλοιπο κόμμα ήταν μεταξύ του όχι, παρών, δεν είμαι εδώ, δεν άκουσα τι είπατε, ποιος είστε κύριε και τέτοια) όσο και στο θέμα της μετεκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν την επικροτεί, θέλει να υπακούει σε κανόνες και προϋποθέσεις.
–Γιατί το κάνει αυτό; ρώτησα φίλο του.
–Γιατί πιστεύει ότι το κόμμα πρέπει να αποκτήσει πολιτική αυτονομία.
Από τα στοιχεία οι απαντήσεις
Η συζήτηση που έχει ανοίξει σχετικά με τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο, σε συνδυασμό με το φαινόμενο συγκέντρωσης αιθαλομίχλης στα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι κατά τη γνώμη μου ψευδεπίγραφη. Ειδικά στο σκέλος που αφορά τη συγκέντρωση της επικίνδυνης αιθαλομίχλης. Και αυτό διότι, πρώτον, το πρόσκαιρο καιρικό φαινόμενο που δημιουργεί τη συγκέντρωση της αιθαλομίχλης σε λίγο δεν θα υπάρχει. Και δεύτερον, και σοβαρότερο, ποιος είναι αυτός που μπορεί να εγγυηθεί ότι οι πολίτες θα στραφούν στο πετρέλαιο εάν μειωθεί η τιμή του κατά τον ειδικό φόρο κατανάλωσης; Φαντάζομαι κανείς. Επίσης αν θυμάμαι καλά, και μάλλον θυμάμαι, στα τρία χρόνια της κρίσης είχε παρατηρηθεί το ίδιο φαινόμενο της συγκέντρωσης της αιθαλομίχλης σε επίπεδα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία και με την τιμή του πετρελαίου κάτω από ένα ευρώ το λίτρο. Τότε το φαινόμενο είχε αποδοθεί στην καύση παραγώγων του ξύλου, αλλά και διαφόρων υλικών.
Προς τι λοιπόν όλη αυτή η συζήτηση, η οποία δημιουργεί σκέψεις ότι πιθανόν να κρύβει κάτι άλλο από το επιδιωκόμενο που είναι η μείωση ή και η αφαίρεση του ειδικού φόρου κατανάλωσης από την τιμή του πετρελαίου; Κατά τη γνώμη μου πάντα, πέραν του στοιχείου της υπερβολής, υπάρχει και πολιτικό υπόβαθρο. Οι 41 βουλευτές της ΝΔ, ας πούμε, που κατέθεσαν και την πρόσφατη σχετική ερώτηση είναι προφανές ότι επιχειρούν να αποσείσουν τις πολιτικές ευθύνες του κόμματός τους και να τις επιρρίψουν στον «πράσινο» Στουρνάρα. Κινήθηκαν δηλαδή από καθαρά μικροκομματική σκοπιμότητα. Η αντιπολίτευση, που επίσης επιτίθεται στον υπουργό Οικονομικών, έχει τους – προφανείς – λόγους της που το κάνει. Και είναι θεμιτό να το κάνει.
Το ζητούμενο είναι εάν έχει οικονομική βάση αυτή η συζήτηση. Τα στοιχεία μιλούν για μείωση των εσόδων του υπουργείου από τη μείωση της κατανάλωσης. Υπάρχουν αντιστοίχως στοιχεία που να δείχνουν ότι η εξομοίωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης χτύπησε το λαθρεμπόριο στη βάση του και απέφερε αυξημένα έσοδα στο Δημόσιο; Και αν ναι, αυτά τα έσοδα από την πάταξη του λαθρεμπορίου είναι ίσα τουλάχιστον με τις απώλειες από τη μείωση της κατανάλωσης; Η ειλικρινής απάντηση αυτών των ερωτημάτων είναι αυτή που θα κρίνει εάν πράγματι αυτό που γίνεται με το πετρέλαιο συμφέρει…
