Αναζήτηση
Οπως με ενημέρωσαν, αποχώρησε έπειτα από πολυετή, ευδόκιμη και ασφαλώς αποτελεσματική παρουσία στο ΔΗΚΚΙ ο διάσημος περφόρμερ, ζεν πρεμιέ των ταινιών της δεκαετίας του ’60, Γιώργος Πάντζας.
Αιτία της αποχώρησης του συγκλονιστικού Γιώργου Πάντζα εικάζω βάσιμα ότι είναι η αδυναμία των τέως συντρόφων του να συμβαδίσουν με το ατελεύτητο πολιτικό αισθητήριο το οποίο του υπαγόρευσε τη θέση «δεν υπάρχει ΔΗΚΚΙ, δεν υπάρχουν κόμματα, υπάρχει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε όλοι ΣΥΡΙΖΑ».
Η εξέλιξη αυτή, την οποία πληροφορήθηκα χθες βράδυ στη Βουλή, ομολογώ με αιφνιδίασε, παρότι, για να είμαι ειλικρινής, κάτι είχα καταλάβει: πού τον έχανες πού τον έβρισκες τον σεβάσμιο θεράποντα της τέχνης Γιώργο, ως διά μαγείας, κάθε φορά που ο πρόεδρος Αλέξης πραγματοποιούσε δημόσιες εμφανίσεις όλο πίσω του στηνόταν.
Το ακατάβλητο ΔΗΚΚΙ όμως εξακολουθεί να υπάρχει, παρά τις αντιξοότητες και παρά τα «τρυπήματα» στα πλευρά, όπως η αδόκητη αποχώρηση Πάντζα. Υπάρχει, ζει στις καρδιές μας και κάνει εμφανή την παρουσία του –γενικώς κάνει «ζημιά» με κάθε τρόπο. Χθες, ας πούμε, πραγματοποίησε εκδήλωση σε ξενοδοχείο της Πλατείας Καραϊσκάκη υπό τον τίτλο «Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το ελληνικό πείραμα». Μίλησαν διάφοροι (7-8 περίπου), όπως για παράδειγμα ο Αλέξης «είμαι το ΠαΣοΚ στον ΣΥΡΙΖΑ» Μητρόπουλος, αλλά και η new entry περίπτωση, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τζένη «άνευ εισοδημάτων» Βαμβακά.
Στο χρηματιστήριο των χειροκροτημάτων πάντως νικητής ανεδείχθη ένας κύριος Καζάκης που είναι, λέει, πρόεδρος του κόμματος ΕΠΑΜ, δεύτερος ο δικός μου Αλέξης και τρίτη η Τζένη – Τζένη, η οποία πρόσφερε, πλην των απόψεών της, και ικανές δόσεις κλάματος στο κοινό. Φυσικά, εκείνο την αποζημίωσε καταλλήλως. Μα πού ήταν κρυμμένο αυτό το αστέρι;
Ολοκληρώνοντας, και επειδή δεν επιθυμώ να μείνει κανείς ανενημέρωτος για τα περί το ΔΗΚΚΙ, πληροφορώ κάθε ενδιαφερόμενο ότι το κόμμα δεν διαλύθηκε, παραμένει ζωντανό, και ως εκ τούτου –θέλω να πιστεύω –δεν θα το ξεχάσει ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ κύριος Βίτσας όταν έρθει η ώρα της κατανομής των ποσοστών της κρατικής επιχορήγησης. Οχι αποχώρησε ο Πάντζας και να κλείσουν οι βρύσες για τους συντρόφους, εντάξει;
Χωρίς λόγια…
Σε ένα άλλο επίπεδο τώρα, επιθυμώ να απολογηθώ διότι χθες μου διέφυγε μια βασική αρχή που διέπει τις σχέσεις των εξουσιών: η αποφυγή σχολιασμού δικαστικών αποφάσεων. Οι αποφάσεις μπορεί να είναι καλές ή κακές, αλλά δεν μπορείς να τις σχολιάζεις. Υπό την έννοια αυτήν δηλώνω… ένοχος για την αναστάτωση που προκλήθηκε χθες στην ευαίσθητη (και ευαισθητοποιημένη σε μέγιστο βαθμό) κοινότητα των δικαστικών λειτουργών από την αποκάλυψη για την πρόθεση της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη να ασκήσει αναίρεση κατά της αθώωσης από το Εφετείο Κακουργημάτων των 42 εμπλεκομένων στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Ορισμένοι λειτουργοί της Θέμιδος εξανέστησαν όχι για αυτή καθαυτήν την αθωωτική απόφαση για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Ούτε για την πρόθεση της κυρίας Κουτζαμάνη να ασκήσει αναίρεση. Αλλά για τη φράση που της απέδωσα –«ποιητική αδεία» –ότι επρόκειτο για απόφαση-πρόκληση. Δεν το σχολιάζω. Το αφήνω στην κρίση του καθενός…
«… από τηγανίτα τίποτα»
Οπως προανέφερα, πέρασα χθες βράδυ από τη Βουλή και είδα αρκετούς φίλους και γνωστούς, καλούς πελάτες της στήλης, τους οποίους ευχαριστώ θερμά από αυτήν εδώ τη στήλη καθότι δεν μπόρεσα να το κάνω διά χειραψίας με έναν προς έναν –χωρίς αυτούς πώς θα έβγαζα το ψωμί μου;
Αντιθέτως, δεν αισθάνομαι την παραμικρή ικανοποίηση για το σόου που δόθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής αναφορικά με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα Ναυπηγεία, τα υποβρύχια, τον… παλιοχαρακτήρα Βενιζέλο –δεν ξέρω ακριβώς, γιατί πολύ μπερδεμένα μας τα είπαν. Σε κάθε περίπτωση, επιθυμώ να διαμαρτυρηθώ έντονα διότι ούτε καταγγελίες σοβαρές ακούσαμε ούτε αποδείξεις ενοχής δόθηκαν, ούτε συγκλονιστικές αποκαλύψεις έγιναν. Δύο όλα κι όλα ονόματα –ένας κύριος Ταφύλλης καταγγέλθηκε από τον πρόεδρο Βαγγέλη και ένας κύριος Ταβουλάρης από τον πρόεδρο Αλέξη, ότι ήταν λέει στην ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά –αν και θα είχε μεγαλύτερη αξία να μας έλεγε σήμερα με ποιον είναι, με ποιον συναγελάζεται και ποιος, τέλος πάντων, τον ακούει και υιοθετεί τις θέσεις του…
Συμπερασματικά, θα χαρακτηρίσω το όλο σκηνικό, για το οποίο φάγαμε μερικές ώρες από τη ζωή μας χωρίς νόημα, «πολύ λάδι αλλά από τηγανίτα τίποτα»…
Πήρε την άδεια
Στο περιθώριο της συζήτησης βρήκε την ευκαιρία και ο Αδωνις «αφήστε με, ρε παιδιά, να ξεσπάσω μπροστά στις κάμερες» Γεωργιάδης να ενημερώσει τον πρόεδρο Βαγγέλη γι’ αυτή την τουλάχιστον περίεργη ιστορία με τον ΟΚΑΝΑ. Τον ενημέρωσε με λεπτομέρειες και του ζήτησε την άδεια να απαλλάξει των καθηκόντων της την πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ Μένη Μαλλιώρη, δεδομένου ότι η κυρία Μαλλιώρη είναι γνωστό στέλεχος του ΠαΣοΚ. Ο πρόεδρος Βαγγέλης, αφού άκουσε, συσκέφθηκε με τον εαυτό του και στη συνέχεια ανακοίνωσε στον Αδωνη «αφήστε με, ρε παιδιά», κ.λπ., κ.λπ. ότι συναινεί με την απόφασή του.
Φαντάζομαι ότι θα έχει και τις αποδείξεις για όσα καταμαρτυρούνται στην κυρία Μαλλιώρη…
Ολα τα «σφάζει»…
Εχω ακούσει διάφορα για τις επιρροές του κυρίου Μπαλτάκου, του εκ δεξιών του προέδρου Αντώνη. Εχω καταγράψει κι εγώ αρκετά. Αλλά ότι θα μπορούσε να μεταθέσει ακόμη και την –κρίσιμη, ούτως ή άλλως –συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠαΣοΚ, αυτό ξεπερνάει και τις δικές μου… μαντικές ικανότητες.
Οπως μου εξομολογήθηκε ενοχλημένο ιδιαίτερα στέλεχος του ΠαΣοΚ, η Κεντρική Επιτροπή μετατέθηκε για την Κυριακή το πρωί στο Κάραβελ μετά τις 10.30 (να μπορέσει να πάει εκκλησία και ο πρόεδρος), επειδή ο κύριος Μπαλτάκος όρισε την ψηφοφορία για το νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς το Σάββατο το απόγευμα. Οπότε δεν γινόταν να ξεκινήσει το πρωί του Σαββάτου η συνεδρίαση, να διέκοπτε το απόγευμα για να πάνε οι βουλευτές στη Βουλή να ψηφίσουν και μετά να επιστρέψουν. Χάλια…
