Ενδείξεις σταθεροποίησης και ίσως μικρής τάσης ενίσχυσης της επενδυτικής δραστηριότητας προκύπτουν από έρευνα στις 2.000 μεγαλύτερες επιχειρήσεις, που πραγματοποίησε ο ΣΕΒ σε συνεργασία με το ΙΟΒΕ και το ΕΜΠ – Εργαστήριο Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας.

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε ημερίδα του ΣΕΒ για τη βιομηχανική πολιτική και αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι το ποσοστό των επιχειρήσεων που προχώρησαν σε κάποια σημαντικού ύψους επένδυση, από 63% το 2009-2010 μειώθηκε σε 53% κατά τη διετία 2011-2012 αλλά προβλέπεται να αυξηθεί σε 57% το 2013-2014.

Στο δείγμα συμμετέχουν επιχειρήσεις από όλη τη χώρα από τους κλάδους του εμπορίου και της βιομηχανίας.

Το 2013 προβλέπεται, επίσης, αύξηση του ποσοστού των κερδοφόρων επιχειρήσεων κοντά στο 60% (από 50% πέρυσι), ενώ ενθαρρυντικό στοιχείο αποτελεί και το μεγαλύτερο ποσοστό των επιχειρήσεων που αναμένουν αύξηση πωλήσεων το 2013 (26%) σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση (18%).

Από την έρευνα προκύπτει ότι η εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων έχει ενισχυθεί σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση, ενώ η τάση αυτή είναι περισσότερο εμφανής στον τομέα της μεταποίησης. Το μέγεθος πάντως των επιχειρήσεων φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς οι μικρότερες επιχειρήσεις γενικά δυσκολεύονται να εξάγουν.

Ως υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα, περισσότερο απειλητικό και από την κάμψη της κερδοφορίας, αξιολογείται η έλλειψη ρευστότητας επειδή οι προμηθευτές ή οι πελάτες αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας, και επειδή οι τράπεζες δεν εγκρίνουν νέα δάνεια. Πάνω από το 70% των επιχειρήσεων αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας, έναντι 50% το 2011, ενώ οι πλέον πιεστικές ανάγκες χρηματοδότησης αφορούν κεφάλαια κίνησης.

Σε ό,τι αφορά τα εργασιακά, οι επιχειρήσεις του δείγματος προχώρησαν σε συνδυασμό λύσεων (μείωση αποδοχών/ πρόσθετων αμοιβών, απολύσεις, μείωση τιμών) για την αντιμετώπιση της κρίσης. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, παρά τη σφοδρότητα της κρίσης, τα 2/3 των επιχειρήσεων της έρευνας, δεν προχώρησαν κατά τα τελευταία δύο χρόνια σε σημαντική μείωση του αριθμού των εργαζομένων.

Η έρευνα κατατάσσει, τέλος, τις επιχειρήσεις σε τρεις κατηγορίες: («εδραιωμένες», «σε κρίση» και «με δυσκολίες βιωσιμότητας») ανάλογα με την εξέλιξη των κερδών και των πωλήσεων.

Προκύπτει ότι οι «εδραιωμένες» επιχειρήσεις περιορίζονται φέτος στο 14% του συνόλου (από 28% το 2011), οι επιχειρήσεις σε κρίση αυξάνονται σε 62% (από 52%) και εκείνες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας σε 24%, από 20% πριν δυο χρόνια.

Δασκαλόπουλος: Αναγκαία η επαναβιομηχάνιση

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ.Δασκαλόπουλος, τόνισε ότι «χωρίς επαναβιομηχάνιση το ελληνικό δράμα δεν θα έχει ευτυχές τέλος».

«Η πραγματική έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει με το πρόγραμμα της τρόικας, όσο μεγάλη πολιτική ανοχή κι αν επιδείξουν οι δανειστές μας, όση αντοχή κι αν επιδείξει ακόμα ο λαός μας» ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΕΒ και πρόσθεσε ότι «η οικονομία του παρασιτισμού και της αρπαχτής πρέπει να αντικατασταθεί από σίδερα, τσιμέντο και φουγάρα, ώστε να δημιουργήσει δουλειές, παραγωγή και προκοπή».

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ έθεσε δέκα προτεραιότητες για να συγκλίνουμε με την Ευρώπη στη βιομηχανική πολιτική, που είναι:

  • Διεθνώς ανταγωνιστικό και διαχρονικά σταθερό φορολογικό σύστημα, άμεσος επανασχεδιασμός του συνόλου των φορολογικών διατάξεων με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.
  • Διεθνώς ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας.
  • Νέα κανάλια χρηματοδότησης, ενώ ταυτόχρονα να συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς η διαδικασία ανασυγκρότησης του τραπεζικού μας συστήματος.
  • Κατάργηση ή συγχώνευση των άχρηστων δημόσιων οργανισμών και φορέων.
  • Πραγματική εξυγίανση των δημοσίων επιχειρήσεων.
  • Να αποκλειστούν οι δημοσιονομικού χαρακτήρα παρεμβάσεις στον ΠΔΕ ώστε να αποτελέσει ξανά επενδυτικό εργαλείο ανάπτυξης.
  • Nα υιοθετηθούν νέα κριτήρια στην κατανομή των πόρων του ΕΣΠΑ για την ιδιωτική οικονομία, με στόχο τη χρηματοδότηση ολοκληρωμένων προγραμμάτων εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης των επιχειρήσεων.
  • Να καταργηθούν οι γραφειοκρατικοί περιορισμοί στην αδειοδότηση και στη λειτουργία των επιχειρήσεων.
  • Να ενισχυθεί η εξωστρέφεια με την υποστήριξη των εξαγωγών με κάθε μέσο (μείωση κόστους που οφείλεται σε φόρους ή διοικητικά βάρη, απλοποίηση διαδικασιών, στήριξη της εξαγωγικής προσπάθειας με χρηματοδοτικά εργαλεία, κλπ.)
  • Να δημιουργηθεί ένας «ενιαίος χώρος» καινοτομίας, τεχνολογίας και έρευνας μεταξύ επιχειρήσεων, ΑΕΙ και ερευνητικών φορέων, ώστε να ενθαρρυνθεί η καινοτομία.