Προϋπολογισμός χωρίς όργανα! Να κι ένα καλό νέο αν και καθώς φαίνεται η χρονιά θα κλείσει χωρίς τρόικα. Στην ψηφοφορία δεν επισημάνθηκε «Πυρετός το Σαββατόβραδο». Αντιθέτως, το πράγμα κύλησε, για μια φορά, προβλέψιμα.

Αν είναι έτσι, τότε θα μπορούσαμε ίσως να πούμε –πάντα με επιφύλαξη –ότι η κυβέρνηση έχει αναπτύξει ένα νέο κοινοβουλευτικό λογισμικό. Και ότι αυτό αποδίδει χωρίς «bugs», δηλαδή χωρίς τα ελαττώματα προγραμματισμού που εμφανίζονται στις πρώτες χρήσεις και χρειάζονται μετά αντιμετώπιση. Το μυστικό είναι –με την άδεια εκείνων που διαχειρίζονται σκουπίδια –ένα είδος νομοθετικής κομποστοποίησης.

Προσέξτε: κατεβάζεις πρώτα τον προϋπολογισμό –δηλαδή τον δημοσιονομικό οδηγό για το 2014. Αυτό το κάνεις, ενώ δεν έχεις συμφωνήσει με την τρόικα, αλλά δεν έχεις ψηφίσει και τον επίμαχο νόμο για τη φορολογία ακινήτων. Ωστόσο, στον προϋπολογισμό έχεις αναπόφευκτα εντάξει και τα αναμενόμενα έσοδα από τον νόμο αυτό. Αρα –λέει η λογική –πώς θα καταψηφίσει ένας βουλευτής τον φόρο ακινήτων, όταν έχει ψηφίσει τον προϋπολογισμό; Μμμ –κανονικά είναι σχετικό. Στον προϋπολογισμό μπαίνει το αναμενόμενο έσοδο, όχι ο ακριβής τρόπος που το αποκτάς. Αλλά αυτή είναι η ομορφιά της κομποστοποίησης –ότι τα κάνεις όλα ένα.

Ενθαρρυμένη από την επιτυχία της μεθόδου, η συμπολίτευση την αναπαράγει στο θέμα των πλειστηριασμών. Αυτοί κομποστοποιούνται με τον φόρο ακινήτων –στο κάτω κάτω ακίνητα δεν αφορούν; Ε, όχι ακριβώς, αλλά και πάλι άμα είναι να τα κάνεις όλα ένα έχεις μεγάλη ωφέλεια. Η κυβέρνηση προχωράει στη λύση επί των πλειστηριασμών χωρίς να έχει ακριβώς κλείσει με την τρόικα –για την οποία τα διαρθρωτικά είναι μείζον θέμα. Αλλά αυτό θα περιμένουμε τώρα; Πιο δύσκολο –κυρίως γιατί δεν έχει μέχρι στιγμής βρεθεί τρόπος κομποστοποίησης –είναι το θέμα των ΕΑΣ όπου η αρμόδια αναπληρώτρια υπουργός Αμυνας Φώφη Γεννηματά θέλει λύση τύπου Ολυμπιακής –δηλαδή γλυκές εθελούσιες εξόδους.

Πάντως, μ’ αυτά και μ’ αυτά η κυβέρνηση φαίνεται να καταφέρνει μέχρι στιγμής να περνάει χωρίς δράματα τις δυσκολίες του Δεκεμβρίου. Αυτές είναι παραδοσιακά επικεντρωμένες γύρω από τον προϋπολογισμό. Tον Δεκέμβριο του 2010, στον προϋπολογισμό του 2010, φάνηκε, ας πούμε, ότι το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου είχε πήλινα πόδια. Τον πέρασαν –αλλά δεν ψήφισαν άλλον! Το 2011 είχαμε κυβέρνηση Παπαδήμου –δηλαδή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και το 2012 είχαμε τη δαμόκλειο σπάθη της δόσης που καθυστερούσε τρεις μήνες. Τώρα είχαμε έναν προϋπολογισμό με μεγάλες δυνατότητες να εκτροχιάσει μια συμπολίτευση 150 + 3 (+; πόσων ακόμη ανεξαρτήτων βουλευτών διατεθειμένων να τη συνδράμουν). Το ότι ψηφίστηκε είναι στοιχείο αισιοδοξίας για την επόμενη χρονιά. Αν μάλιστα εφαρμοστεί χωρίς προβλήματα –αν δηλαδή δικαιωθεί το δημοσιονομικό σενάριο Στουρνάρα απέναντι στις ενστάσεις και τις αμφιβολίες της τρόικας –τότε θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μπει σε δρόμο ομαλοποίησης.

Αλλά αυτό θα το ξέρουμε στις αρχές του καλοκαιριού…