Μια γόβα σημαίνει «γυναίκα», αλλά μια ψηλοτάκουνη γόβα Christian Louboutin σε πόδι αγανακτισμένης αντιμνημονιακής βουλευτίνας στην Ελλάδα της κρίσης σημαίνει, ίσως, «ανόητη γυναίκα». Το δικαίωμα στην ανοησία δεν είναι ούτε γυναικείο ούτε ανδρικό προνόμιο. Η ανοησία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν προκύπτει από τη γυναικεία ιδιότητα, αλλά από την αναντιστοιχία λόγων (καταγγελία δανειστών) και πράξεων (των δανειζομένων για προκλητική κατανάλωση).

Από την άλλη, όμως, είναι εξίσου αξιοπρόσεκτο ότι μόνο οι γυναικείου φύλου ανοησίες πυροδοτούν ενθουσιώδεις γενικεύσεις και υπαινικτικούς σχολιασμούς.

Η πολιτική, όπως και κάθε επικοινωνία, είναι διαχείριση συμβόλων. Τα σύμβολα είναι ο περιληπτικός τρόπος να πεις στα γρήγορα, να καταλάβεις στα όρθια, να συνεννοηθείς κατ’ οικονομίαν. Τα σύμβολα, δηλαδή, είναι το κλειδί. Αλλά όχι ένα «αθώο» κλειδί. Οι περιώνυμες γόβες κραυγάζουν το δικό τους μήνυμα, επειδή διακρίνονται για τις κόκκινες σόλες τους και την αστρονομική τιμή τους. Τα πούρα Αβάνας, που ανέμιζαν ανέμελα –σκοτεινιάζοντας τον αέρα –υπερτραφείς σοσιαλιστές πολιτικοί ήταν ένα αντίστοιχο σύμβολο. Η εσωτερική αντίφαση είναι εμφανής και στις δύο περιπτώσεις. Η σύγκρουση συμβόλων δημιουργεί μια επικοινωνιακή χασμωδία. Κάτι σαν τις παλιές συνακροάσεις του ΟΤΕ όταν τηλεφωνούσες Μοσχάτο και έβγαινε (και) Κηφισιά. Η ισόρροπη έλλειψη αισθητικής δημιουργεί δίδυμες παραφωνίες. Παραμένει όμως το ζήτημα ότι η μία περίπτωση οδηγεί σε πονηρά κλεισίματα του ματιού ενώ η άλλη μπορεί να θεωρηθεί και λεβεντιά.

Ο σεξιστικός λόγος είναι εμπεδωμένος και ισχυρός. Απαντάται ακόμα και μεταξύ αυτών των ανθρώπων της προόδου που νομίζουν ότι τον έχουν αποβάλει. Που φαντάζονται ότι ένα ανέκδοτο για ξανθές δεν τους χαλάει το προφίλ. Χαλάει όμως τη συζήτηση –ιδίως αν η γυναίκα της παρέας αισθάνεται ότι πρέπει να γελάσει και αυτή.

Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο, αντιπρόεδρος της Δράσης