Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι τη λένε Γιούνμα. Οτι έχασε τους γονείς της από τη χημική επίθεση. Κι ότι είναι ζωντανή, πανικόβλητη αλλά ζωντανή, τρομοκρατημένη αλλά ζωντανή, το ξέρουμε γιατί τη βλέπουμε, αλλά αυτό δεν της αρκεί, φωνάζει ότι είναι ζωντανή, πιάνει τα μάτια της, τα μάγουλά της και το στόμα της και βεβαιώνει τον γιατρό ότι είναι ζωντανή, λες κι αυτό είναι απίστευτο ύστερα από όσα έζησε, από όσα ένιωσε, από όσα είδε.

Δεν ξέρουμε ποιος σκότωσε τους γονείς της και μερικές εκατοντάδες ακόμη αμάχους στα περίχωρα της Δαμασκού, αν είναι κυβερνητικοί ή αντικυβερνητικοί, Αλεβίτες ή ισλαμιστές, αν υποστηρίζονται από τους Αμερικανούς ή από τους Ρώσους. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η μικρή Γιούνμα, πρωταγωνίστρια σε ένα βίντεο διάρκειας ενός λεπτού και είκοσι δευτερολέπτων, είναι ένα από τα πρόσωπα, αν όχι ΤΟ πρόσωπο, αυτού του πολέμου, που ξεκίνησε πριν από δυόμισι χρόνια, έχει στοιχίσει έως τώρα τη ζωή σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους και κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει.

Πριν από έναν χρόνο ο Πρόεδρος Ομπάμα χάραξε μια κόκκινη γραμμή: αν το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ χρησιμοποιήσει χημικά όπλα η Δύση δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να επέμβει. Εκτοτε έχουν γίνει πολλές καταγγελίες για χρήση τέτοιων όπλων, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους αντάρτες. Κανείς δεν μπορεί να πιστοποιήσει αν είναι ακριβείς. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσει να το κάνει ούτε η επιτροπή του ΟΗΕ που έφτασε την περασμένη Κυριακή στη Δαμασκό. Και έτσι χρειάστηκε η κόκκινη γραμμή να ξεθωριάσει λίγο. «Οσο ο αριθμός των θυμάτων δεν υπερβαίνει ένα όριο», λέει τώρα αξιωματούχος της αμερικανικής αντικατασκοπίας, «δεν θα κάνουμε τίποτα». Ποιο είναι αυτό το όριο; Ούτε αυτό το ξέρουμε. Το πιθανότερο είναι ότι θα βρίσκεται πάντα λίγο πιο πάνω από τον αριθμό των θυμάτων της τελευταίας επίθεσης.

Ο πόλεμος, λοιπόν, θα συνεχιστεί, τόσο στο πεδίο των μαχών όσο και στο πεδίο της προπαγάνδας, αποκαλύπτοντας την αδυναμία και την υποκρισία της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας», του ΟΗΕ, της Αμερικής, της Ρωσίας, της Ευρώπης και της Κίνας. Ο Ασαντ θα συνεχίσει να προκαλεί. Οι αντάρτες θα συνεχίσουν να διχάζουν. Οι άμαχοι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν. Και κάποιοι θα συνεχίσουν να παραληρούν. «Από το 2011 που ξεκίνησε να υφαίνεται ο καπιταλιστικός ιστός γύρω από το σώμα της υπερήφανης Συρίας άρχισαν να κατατάσσονται μαζικά στις Ενοπλες Δυνάμεις και στις πολιτοφυλακές της χώρας αυτής σύντροφοι ευρωπαϊκής καταγωγής, ανάμεσά τους και Ελληνες», είπε στην εφημερίδα Δημοκρατία εκπρόσωπος μιας μυστηριώδους ελληνικής ιστοσελίδας, σύμφωνα με τον οποίο για όλα φταίνε τα γεράκια της «εξωτερικής αμερικανοσιωνιστικής πολιτικής». Μετά τον Μιλόσεβιτς ο Ασαντ –από κάποιους συμπατριώτες μας οι ήρωες δεν έλειψαν ποτέ.

Τελευταία Νέα