Αναζήτηση
Οταν σταματάς ένα λεωφορείο, κατεβάζεις τους επιβάτες και γράφεις συνθήματα τύπου «δολοφόνοι» με σπρέι υπάρχουν συνήθως δύο εκδοχές: ή να έχεις δίκιο ή να μην έχεις –αλλά και οι δύο εκδοχές είναι λάθος…
Δεν έχει την παραμικρή σημασία αν εκείνοι που προχώρησαν σε αυτές τις πράξεις είχαν δίκιο. Οπως δεν έχει την παραμικρή σημασία αν είχαν άδικο. Ο,τι έγινε –η τραγωδία του αναίτιου θανάτου ενός 19χρονου –δεν ξεγίνεται.
Αυτό που έχει σημασία –πέρα από το δίκιο και το άδικο, που δεν υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις –είναι η οργή: η οργή των διαδηλωτών. Η οργή εκείνων που ζητούσαν τον θάνατο της Λένας Διβάνη με τις αναρτήσεις τους στο Ιντερνετ. Η οργή όλων εκείνων που παθιάστηκαν με την υπόθεση μέσα στον Δεκαπενταύγουστο –και έφτιαξαν σενάρια που συνδέουν την τρόικα με το χαμένο εισιτήριο…
Αρβύλες
Ο προϋπολογισμός έχει ακόμη ελλείμματα, αλλά η κοινωνία έχει πλεόνασμα οργής –μπορούμε και να εξάγουμε, αν κάποιοι το χρειάζονται. Το ερώτημα είναι πού θα διοχετευθεί όλη αυτή η αρνητική ενέργεια που έχει συσσωρευθεί στην ελληνική κοινωνία…
Κάποιοι στην πολιτική μας σκηνή πιστεύουν σταθερά στο σενάριο της ξαφνικής έκρηξης: ότι κάτι θα γίνει κάποια στιγμή που θα λειτουργήσει σαν το άναμμα του φιτιλιού στην κοινωνική βόμβα. Μέχρι στιγμής έχουν διαψευστεί αλλά αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι δεν θα δικαιωθούν κάποια στιγμή στο μέλλον –σε μία χώρα που έχει χάσει το 25% της αξίας της μέσα σε τέσσερα χρόνια τίποτα δεν αποκλείεται.
Ωστόσο το πιθανότερο είναι ότι η οργή θα διοχετευθεί τελικά στα νόμιμα κανάλια –δηλαδή στην κάλπη. Και αν συμβεί αυτό δεν θέλει ρώτημα ποιοι πρόκειται να ωφεληθούν: σε μία τέτοια περίπτωση το μέλλον μας έχει πολλή αρβύλα. Και φοράει μαύρη μπλούζα…
