«Τσάι και συμπάθεια» –κάτι τέτοιο βρήκε να πει ο ΣΥΡΙΖΑ για το ταξίδι Σαμαρά στις ΗΠΑ και το ραντεβού με τον Πρόεδρο Ομπάμα. Μας έδωσε, μας έδωσε φλουρί κωνσταντινάτο, μας έδωσε, μας έδωσε βαρέλι δίχως πάτο: φραστική συμπαράσταση από τον πλανητάρχη, ίσον τίποτα…

Δηλαδή αν ήταν στη θέση του ο Αλέξης Τσίπρας, τι θα είχε γίνει; Θα έβγαινε με το μάτι μελανιασμένο ο πλανητάρχης; Θα κήρυττε αμέσως τον πόλεμο στην κυρία Μέρκελ; Θα έστελνε τα Στελθ κατά του κ. Σόιμπλε; Θα μας έδινε πετρέλαιο για να μειωθεί η τιμή στο θέρμανσης; Θα μας έδινε διακοποδάνεια;

Εντάξει, δεν είναι και κανένα μεγάλο ατόπημα η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ –χρόνια και χρόνια είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου τύπου αντιπαράθεση από τα κόμματα, γενικώς και χωρίς εξαιρέσεις. Μόνον που έτσι, οι πολίτες έχουν πάψει να καταλαβαίνουν τι γίνεται –όπως έχουν πάψει και να ασχολούνται…

Το παιχνίδι

Ο κ. Ομπάμα μπορούσε μόνο να δώσει ένα σήμα –και το έδωσε: ότι η δουλειά δεν βγαίνει έτσι όπως την πάει η τρόικα και ότι κάτι πρέπει να γίνει ώστε να ανοίξει καμιά δουλειά στην Ελλάδα, να πληρωθεί –έστω και λειψά –κανένας άνεργος, να μπει το νερό στ’ αυλάκι και όλα τα σχετικά.

Εννοείται ότι το σήμα δεν το έδωσε σε εμάς –αλλά στους Γερμανούς, οι οποίοι όμως έχουν προεκλογικό τραχανά απλωμένο αυτήν την εποχή. Σε κάνα δίμηνο, αφού ξεκαθαρίσουν τα πράγματα εκεί, θα ασχοληθούν και με εμάς τους δανεισμένους…

Το θέμα είναι απλό: εμείς τι κάνουμε; Διότι πράγματι, λόγια ήταν οι δηλώσεις του κ. Ομπάμα –αλλά αν υπήρχε διάθεση, θα μπορούσαν τα ελληνικά κόμματα να τις αξιοποιήσουν πολιτικά στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Και μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει κυβερνητικές δεσμεύσεις θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός από τα συμπολιτευόμενα κόμματα σε αυτό το παιχνίδι –αν ήθελε να παίξει…

Τελευταία Νέα