[Ιστορίες] Εχει χαθεί η μπάλα

Ακριβώς πάνω στη γωνία της Τότεναμ Χάι Ρόουντ και της Φίλιπ Λέιν, σε μία από τις πιο φτωχές συνοικίες της Ευρώπης, στο Τότεναμ του Λονδίνου, έπαιζαν δύο μικρά παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Επαιζαν με το απαγορευμένο και έδειχναν πολύ χαρούμενα. Πετούσαν το ένα στο άλλο, σαν μπάλα, μία πινακίδα που έγραφε «No Ball Game», «Απαγορεύεται η μπάλα». Επαιζαν εκεί καθημερινά. Αλλά στις 27 Ιουλίου χάθηκαν. Στη θέση τους έμεινε να χάσκει ένα μπάλωμα στον γκρίζο τοίχο.

Ο Μπάνκσι δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι ένας από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες του γκραφίτι παγκοσμίως. Ενας μυστηριώδης Αγγλος που έχει αφήσει την υπογραφή του, πέραν του Λονδίνου, στους δρόμους του κόσμου όλου –ή σχεδόν. Δικό του έργο ήταν και το «No Ball Game». Το είχε ζωγραφίσει στον τοίχο ενός μπακάλικου, το 2009. Οι κάτοικοι του Τότεναμ ήταν υπερήφανοι για αυτό, το θεωρούσαν κομμάτι της ταυτότητάς τους. Τουρίστες πήγαιναν να το δουν, άφηναν ίσως και λίγα χρήματα στην περιοχή. Εκείνο το Σάββατο, όμως, το έργο εξαφανίστηκε. Οπως είχε εξαφανιστεί νωρίτερα, τον Φεβρουάριο, πάλι από το Βόρειο Λονδίνο, ένα άλλο γκραφίτι του Μπάνκσι, το «Slave Labour», η «Καταναγκαστική εργασία» –ένα χαμίνι που έραβε στη ραπτομηχανή σημαίες για τον στολισμό της χώρας. Υπεύθυνη, και στις δύο περιπτώσεις, μια εταιρεία ονόματι Sincura Group.

Η εταιρεία υποστηρίζει ότι έδρασε σύννομα. Δεν έχει μεν τη συγκατάθεση του καλλιτέχνη, πώς θα μπορούσε άλλωστε, είχε όμως τη συγκατάθεση «των ιδιοκτητών των τοίχων». Η «Καταναγκαστική εργασία» πωλήθηκε τον Ιούνιο σε κάποιον ανώνυμο συλλέκτη αντί 678.000 ευρώ. Το «Απαγορεύεται η μπάλα» θα δημοπρατηθεί την επόμενη άνοιξη. Στο μεταξύ, η Sincura Group θα φροντίσει να του ξαναδώσει την «περασμένη λάμψη του» –διότι, είναι βέβαιη, οι περίοικοι δεν το πρόσεχαν. Επειδή όμως οι αντιδράσεις είναι πολλές, και η επονομαζόμενη «εταιρική κοινωνική ευθύνη» εύηχο σλόγκαν, η Sincura υποσχέθηκε να δώσει μέρος των εσόδων σε φιλανθρωπική οργάνωση του Τότεναμ. Οσο για τον Μπάνκσι, τηρεί σιγήν ιχθύος. Τα είχε πει άλλωστε όλα από το 2007, στη διάρκεια μιας από τις πρώτες δημοπρασίες έργων του, όταν είχε γράψει στην ιστοσελίδα του: «Δεν το πιστεύω ότι είστε τόσο ηλίθιοι ώστε να αγοράζετε αυτές τις μπούρδες».