Αναζήτηση
Τι αποκαλύφθηκε τότε; Οτι το κράτος είχε χρεοκοπήσει –μην ψάχνουμε τώρα πώς και γιατί διότι θα νυχτώσουμε. Τι επιλογές υπάρχουν σε μία τέτοια περίπτωση; Μία επιλογή –λιγότερο κράτος. Τι έκαναν οι δικοί μας; Εβαλαν φόρους και κόντρα φόρους, έκοψαν μισθούς και συντάξεις, διέλυσαν τον ιδιωτικό τομέα και διατήρησαν αλώβητο τον δημόσιο.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το γνωστό: τις αγορές τις κοιτάμε ακόμη με το κιάλι, οι δανειστές μας ήδη ετοιμάζουν τα Μνημόνια του μέλλοντος και οι άνεργοι έχουν φτάσει το ενάμισι εκατομμύριο –όλοι από τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος εξακολουθεί να μη βρίσκει τρόπο να χρηματοδοτηθεί, παρά τα δισεκατομμύρια που έχουν διατεθεί για τις τράπεζες.
Και τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι με την απαίτηση της τρόικας για απολύσεις στο Δημόσιο άρχισαν την κολοκυθιά: Ποιοι να φύγουν; Οι δημοτικοί αστυνομικοί. Και γιατί να φύγουν αυτοί; Και τότε ποιοι να φύγουν; Να φύγουν οι εκπαιδευτικοί. Και πάει λέγοντας…
Τα σκουπίδια
Και πάλι η συζήτηση γίνεται με τον ίδιο τρόπο: προορίζονται για απόλυση εκείνοι που δεν διαθέτουν διακόπτη για να τον κατεβάσουν, χωρίς την παραμικρή συζήτηση για τη λειτουργία του σημερινού κράτους. Για παράδειγμα, εδώ και πολλά χρόνια έχουν –σχεδόν –όλοι αποδεχθεί ότι το Δημόσιο δεν είναι ο καλύτερος ξενοδόχος ούτε ο καλύτερος πιλότος.
Ωστόσο για την αποκομιδή των σκουπιδιών ούτε κουβέντα. Κράτος και πάλι κράτος, με τις χωματερές του και με τα ωραία του, όπου θάβονται δισεκατομμύρια από την έλλειψη διαχείρισης των απορριμμάτων.
Τα σκουπίδια είναι μόνο ένα παράδειγμα όπου η είσοδος ιδιωτών θα διατηρούσε ή και θα αύξανε την απασχόληση και το ΑΕΠ. Αλλά ποιος ασχολείται με αυτά; Η κυβέρνηση προτιμά τις μουσικές καρέκλες –όποιος δεν προλάβει να καθήσει χάνει την καρέκλα του. Τουλάχιστον ας μην το λέμε και σχέδιο από πάνω!
