Τους αποκαλούν «μέλη του τμήματος παραγωγής» ή εξωτερικούς συνεργάτες. Σε αυτούς ανατίθεται επί πληρωμή από φροντιστήρια ή γραφεία η συγγραφή πτυχιακών και μεταπτυχιακών εργασιών. Μία από αυτές τις εταιρείες προσέφερε δουλειά και σε εμάς όταν στο πλαίσιο της έρευνας των «ΝΕΩΝ» για την ακαδημαϊκή απάτη υποβάλαμε αίτημα για εργασία. Η αμοιβή θα ήταν 50 ευρώ για την εκπόνηση μέρους θεωρητικής εργασίας εξαμήνου και προθεσμία ολοκλήρωσης τη μία εβδομάδα.
Την περασμένη Παρασκευή «ΤΑ ΝΕΑ» αποκάλυψαν πώς λειτουργεί το σύστημα συγγραφής φοιτητικών εργασιών κατά παραγγελία από εταιρείες που αναζητούν την πελατεία τους σε ελληνικά ΑΕΙ, ΤΕΙ και κολέγια, αλλά και μεταξύ Ελλήνων που σπουδάζουν σε Κύπρο και Βρετανία. Το κόστος της πτυχιακής αρχίζει συνήθως από τα 200 ευρώ και μπορεί να ξεπεράσει τα 1.000 ευρώ. Είχαμε επικοινωνήσει με επτά εταιρείες ως φοιτητές, λαμβάνοντας ενδεικτικά τιμές για την εργασία που προτείναμε. Παράλληλα, σε άλλες δύο εταιρείες είχαμε στείλει ένα λιτό βιογραφικό ως υποψήφιοι εξωτερικοί συνεργάτες.
Η μία εταιρεία ζήτησε με e-mail της περισσότερα διαπιστευτήρια προτού προχωρήσει σε ανάθεση. Ηθελε να προωθήσουμε διπλωματική εργασία μας για να αξιολογήσει τον τρόπο γραφής. Ζητούσε αναλυτική περιγραφή του επιπέδου χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή, αλλά και ενημέρωση για τον τηλεπικοινωνιακό πάροχο του κινητού μας τηλεφώνου «προς βελτιστοποίηση της επικοινωνίας μέσω του τηλεφωνικού κέντρου». Ο εκπρόσωπος της εταιρείας δήλωνε ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών.
ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗ. Η άλλη εταιρεία δεν χρειαζόταν δείγματα γραφής. Προχώρησε άμεσα σε προσφορά για ανάθεση. Ζητούσε την εκπόνηση μιας θεωρητικής εργασίας λογιστικής. Απέστειλε με e-mail το θέμα και το σκαρίφημα της εργασίας από το οποίο έπρεπε να καλύψουμε μόνο δύο μέρη. Συνολικά θα γράφαμε 1.000 λέξεις και η προτεινόμενη αμοιβή ήταν 50 ευρώ στο ηλεκτρονικό μήνυμα, αν και ο εκπρόσωπος της εταιρείας σε τηλεφωνική συνομιλία μας κατέβασε την τιμή στα 40 ευρώ.
Επρόκειτο για ομαδική φοιτητική εργασία. Το κομμάτι που μας ζητούσαν έπρεπε να ολοκληρωθεί σε μία εβδομάδα. Στο σκαρίφημα που είχαν στείλει υπήρχαν η προτεινόμενη από τον καθηγητή βιβλιογραφία, κριτήρια αξιολόγησης και η αναφορά ότι «η εργασία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι αντιγραφή. Εργασίες που αποτελούν συρραφές κειμένων από βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες ή το Διαδίκτυο δεν θα λαμβάνονται υπόψη». Ο εκπρόσωπος της εταιρείας που δήλωνε κάτοχος πτυχίου στα Οικονομικά, ανέφερε ότι για πτυχιακές εργασίες η αμοιβή των συντακτών είναι συνήθως τα έξι ευρώ ανά σελίδα.
Στην ιστοσελίδα της η ίδια εταιρεία αναφέρει ότι οι «έμπειροι συγγραφείς» της παρέχουν «συμβουλευτικές υπηρεσίες» για δοκίμια, εργασίες περιόδου, μελέτες, βιβλιογραφικές επισκοπήσεις, πτυχιακές, μεταπτυχιακές εργασίες και διδακτορικές μελέτες. Ακόμη σημειώνει ότι «οι πελάτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις εργασίες που παραδίδουμε υποστηρικτικά ως παραδείγματα, για να βελτιώσουν την ακαδημαϊκή και επαγγελματική τους καριέρα». Στην έρευνα των «ΝΕΩΝ» όμως για τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού αντίστοιχες εταιρείες, στις οποίες παρουσιαστήκαμε ως φοιτητές, δεσμεύτηκαν ότι η δική μας εμπλοκή στην εκπόνηση της εργασίας θα είναι μηδαμινή. Είπαν ότι θα την αναλάμβαναν πλήρως οι εξωτερικοί συνεργάτες. Αρκούσε απλώς εμείς να τους ενημερώναμε για τις απαιτήσεις του καθηγητή.
ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ. Η εταιρεία που μας πρότεινε την ανάθεση έργου αναφέρει ότι έχει 10ετή εμπειρία στον χώρο. Το ζήτημα της εκπόνησης φοιτητικών εργασιών από τρίτους επί πληρωμή είναι γνωστό εδώ και χρόνια. Τα φροντιστήρια και τα γραφεία εφόσον πληρούν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους δεν φαίνεται να παρανομούν καθώς περιορίζονται στην παροχή υπηρεσιών. Οι φοιτητές ωστόσο που συναλλάσσονται μαζί τους διαπράττουν, σύμφωνα με τον Γενικό Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας των ΑΕΙ, πειθαρχικό παράπτωμα.
Σχόλια
