Τι ταινία κι αυτή! Μου τη θύμισε η Ζωή Λάσκαρη όταν, ντυμένη στα κατάλευκα, ανέβηκε στο πόντιουμ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για να παραλάβει το βραβείο της από την Ακαδημία Ελληνικού Κινηματογράφου. Μου τη θύμισε όμως και ο Αλέξης Τσίπρας όταν, στη συνέντευξη Τύπου ενόψει τρόικας, χαρακτήρισε την όλη φάση σαν «ευρωπαϊκό αναμορφωτήριο». Χμ… δεν είναι κακό. Δεν είναι διόλου κακό αν αντί για τον Σπύρο Καλογήρου βλέπαμε τον Σόιμπλε στον ρόλο του δεσμοφύλακα Αρμάγου, ιδίως στην τελευταία σκηνή που φωνάζει:

«Στεφανία, εγώ δεν ήθελα να βαράω τα κορίτσια, αλλά έτσι μου ‘χαν πει».

Κατά βάθος κι εγώ το πιστεύω αυτό. Εκτός κινηματογραφικού πλατό ακόμη κι ένας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μπορεί και να είναι γλυκούλης. Σάμπως η Τασσώ Καββαδία και η Δέσπω Διαμαντίδου ήταν αιμοβόρες στην πραγματική τους ζωή; Χρυσές γυναίκες, λένε, όσοι τις γνώρισαν. Από αυτής της απόψεως θεωρώ σεναριακή αδυναμία τη δήλωση νεαρού προφυλακισμένου για την απόπειρα ληστείας στην Κοζάνη: «Η βία πηγάζει από μέσα μας και είναι η μόνη αξιοπρεπής απάντηση απέναντι στην εξαθλίωση και την μιζέρια που γεννάει αυτό το σύστημα». Το ίδιο ισχυρίζομαι και για την ηθοποιό που ηγήθηκε του μεγάλου ξεσηκωμού στο αναμορφωτήριο της Φίνος Φιλμ: «Ξέρετε τι έχω εδώ μέσα; (χτυπάει το στήθος της) Μίσος. Ναι, μίσος κι εκδίκηση για όλους».

Τελευταία Νέα