Χωρίς εκδηλώσεις πανικού, με τάξη, ψυχραιμία και αξιοπρέπεια, προσήλθαν οι Κύπριοι στις τράπεζες για να εισπράξουν το τρακοσάρι. Τι λες τώρα; Είναι αυτά πράγματα για μια χώρα με 25 βαθμούς Κελσίου χειμώνα-καλοκαίρι; Σαλπάρισε η Μεσόγειος κι έπιασε Βερολίνο; Τούτων δοθέντων, από χθες το μεσημέρι έχω πάψει πια να τους λογαριάζω αδελφούς μου. Επρεπε να ήμουν εγώ στη θέση τους και θα ‘βλεπες κλάδεμα στον χώρο της μικρής περιοχής. Οχι γόνατο, αχίλλειος τένοντας, γκισέ και ΑΤΜ, αλλά ούτε ρείθρο πεζοδρομίου δεν θα είχα αφήσει χωρίς να το ανασκολοπίσω. Να ‘χουν τα κανάλια και τα πρωτοσέλιδα να κάνουν τη δουλειά τους, να βρει και ο άρχων του πολιτικού σκότους γήπεδο να παίξει την μπάλα που ξέρει. Πάει, το πήρα απόφαση. Την επόμενη μεταγραφική περίοδο, τον Ιούλιο συγκεκριμένα, θα ζητήσω μεταγραφή στην Ομόνοια Λευκωσίας κι ας έχει για σήμα της το τριφύλλι.

Να προτιμήσω μήπως τον ΑΠΟΕΛ, απ’ όπου πέρασαν ο Νίκος Μαχλάς, ο Σίνιτσα Γκόγκιτς, ο Μιχάλης Καψής, ο Μαρίνος Ουζουνίδης και ο μεγάλος Τάκης Λουκανίδης, ή να πάω κατευθείαν στην Ανόρθωση, όπου έγραψαν ιστορία ο Γιαννάκης Οκκάς και ο Τιμούρ Κετσπάγια; Αναρωτιέμαι μάλιστα τι θα γίνει την Κυριακή κατά τις τέσσερις το απόγευμα, στο μεγάλο ντέρμπι κορυφής μεταξύ Ανόρθωσης και ΑΠΟΕΛ. Εχω παίξει στο Στοίχημα ένα στανταράκι αλλά δεν έχω σκοπό να σας το μαρτυρήσω. Πώς θα λέγεται αύριο τέτοια ώρα το κυπριακό πρωτάθλημα; Θα κρατήσει άραγε τη μέχρι σήμερα επίσημη ονομασία του ως Πρωτάθλημα Λαϊκής Τράπεζας ή θα αναβαπτιστεί στη λαϊκή οργή και στο κίνημα Occupy Andonis Papadopoulos Stadium; Εδώ σας θέλω…