Πώς είπατε; Εγχώρια σκηνή της τζαζ; Παρότι που τα πράγματα δεν φαίνονται διά… γυμνού οφθαλμού, τα παιδία αυτοσχεδιάζει σε ρυθμούς σουίνγκ, φανκ, fusion, world και πάει λέγοντας, διεκδικώντας μια θέση στην πανσπερμία του ελληνικού μουσικού τοπίου.
Γιατί μπορεί στα 90s μουσικοί της τζαζ να υπήρχαν, αλλά η «σκηνή» να στριμωχνόταν σε δέκα δίσκους και δυο μπαρ (το ιστορικό Παράφωνο έκλεισε πέρυσι), το 2012 όμως ο χώρος έχει ανθήσει έχοντας πάμπολλα γκρουπ που παίζουν παντού.
Το YouTube και η άνεση της μουσικής να κυκλοφορήσει ελεύθερα σε ηλεκτρονική μορφή είναι ένας λόγος γι’ αυτό το άνοιγμα. Υπάρχει όμως κι ένας δεύτερος. Η γενιά των ελλήνων τζάζμεν των 90s έδωσε τα φώτα της στους νεότερους μέσα από σχολές (όπως το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και το Athenaeum), ενώ το όνειρο του δυσπρόσιτου και ακριβού Μπέρκλεϊ (το μουσικό του τμήμα) βρίσκει διέξοδο και σε πιο φιλικά μέρη, όπως είναι οι σχολές τζαζ της Ολλανδίας.
Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε στο σήμερα και στο World Jazz Music Festival στο κέντρο της πόλης, ένα φεστιβάλ που δίνει βήμα σε 38 μουσικά σχήματα (από την Ελλάδα –αριθμός-ρεκόρ και απόδειξη της άνθησης του είδους). Αλλά και σε 160 μουσικούς, παραστάσεις θεάτρου δρόμου, DJ sets κ.λπ.
Το πρώτο τριήμερο, η συμμετοχή του κοινού (1.500 –εντυπωσιακός αριθμός για τα ελληνικά δεδομένα –έδωσαν το «παρών» στις συναυλίες) έδειξε ότι οι διαχωρισμοί, που κατέτασσαν την τζαζ στις δύσκολες μουσικές, ανήκουν στο παρελθόν. Κάτι έχει αλλάξει! Οχι μόνο στις προτιμήσεις του κοινού…
Τελευταία Νέα