Είναι η έκδοση GTI της κοινής χλεμπονιάρας γάτας. Διαθέτει πιο εξελιγμένη όσφρηση, καλύτερη ακοή, μακρύτερα νύχια και αιχμηρότερα δόντια. Η αυτονομία της, δηλαδή η επικράτεια που κυνηγά, εκτείνεται σε 2-3 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ στην κοινή γάτα περιορίζεται από το σαλόνι ως την κρεβατοκάμαρα ή σε ένα οικοδομικό τετράγωνο.
Γι’ αυτό ο αρουραίος και τα συναφή τρωκτικά περπατούν στις μύτες και με το κεφάλι ψηλά. Ενα στραβοπάτημα ή κάποιο «κρατς» που θα ακουστεί μπορεί να αποβεί μοιραίο. Η αγριόγατα, αν δεν την έχει πάρει ο ύπνος στο κλαδί, δεν πρόκειται να δείξει έλεος. Δυστυχώς για τον αρουραίο ή για τον ποντικό που κατά τύχη θα τον ακολουθήσει, αυτή είναι και η μόνη ομοιότητα της αγριόγατας με τη γάτα. Η πρώτη γλαρώνει πάνω στο κλαδί και η άλλη στο καπό του αυτοκινήτου.
Η αγριόγατα όμως δεν πρόκειται στην περίπτωση που αντιληφθεί αρουραίο να κάνει ότι έπαθε ξαφνικά πρεσβυωπία. Αυτές είναι τεχνικές επιβίωσης που έχει αναπτύξει η κοινή, οικόσιτη, γάτα που ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή όλο και κάποιος θα της πετάξει κάτι να φάει. Το έχουν μάθει το κόλπο και οι Αγκύρας και οι Περσίας που στρογγυλοκάθονταν στους καναπέδες. Επομένως, ποιος ο λόγος να κυνηγήσει τον αρουραίο; Πολύ περισσότερο αν τον ακολουθεί και ο ποντικός που λέγαμε.
Η αγριόγατα όμως, που ζει στην Κρήτη και στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα, δεν εξημερώνεται με τίποτα. Οχι μόνο δεν θέλει να δει άνθρωπο μπροστά της αλλά δεν έχει και την παραμικρή όρεξη να πλησιάσει κρυφά έξω από καμία αυλή για να ψάξει φαγητό στα απορρίμματα. Επομένως από εκεί ψηλά στο κλαδί παραμονεύει πότε θα περάσει ο αρουραίος με τον ποντικό που τελικά κόλλησε από πίσω για να εφορμήσει.
Και δεν είναι καμιά κοκαλιάρα σαν κι αυτές που κυκλοφορούν στον δρόμο. Το μήκος της μπορεί να φθάσει και τα 80 εκατοστά με βάρος πάνω από τα έξι κιλά. Αν υπολογιστεί και το ύψος που βρίσκεται το κλαδί του δέντρου τότε για τον δόλιο αρουραίο και τους δύο ποντικούς που ακολουθούν (προστέθηκε κι άλλος στον δρόμο) είναι σαν να τους πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι.
Τέλος πάντων, μόλις ξεμπερδέψει με τον αρουραίο και τους ποντικούς, βρίσκει χρόνο να αναπαραχθεί και γεννά από δύο έως και έξι μικρά τον Μάιο. Καθώς είναι συλλεκτική έκδοση αποτελεί και προστατευόμενο είδος.
Σχόλια
