Αίφνης τα κοντινά πλάνα στα καλογυμνασμένα σώματα των αθλητών αποκτούν νέο νόημα για τους θεατές. Εκείνο το αλλοτινό υπερθέαμα της ολυμπιακής αγωνιστικότητας (με όση κριτική κι αν περιβάλλεται για τον εμπορικό της ευτελισμό από τις τεχνητές ουσίες που εξασφαλίζουν τα μετάλλια και τα μεγάλα έσοδα στις φίρμες – χορηγούς) μοιάζει να ‘χει πλέον μετατραπεί σε ένα είδος πανηγυρικού, αθλητικού ριάλιτι. Και όπως όλα τα θεάματα του είδους στο παρελθόν, γίνεται αφορμή για το ιντερνετικό ξέσπασμα κάθε είδους προσωπικού καημού, ανάγκης, πάθους, πόθου, μύχιου συναισθήματος, τα οποία ο καθείς προβάλλει στο «μεγάλο γεγονός». Μάλιστα, όχι μόνο των θεατών αλλά και των ίδιων των αθλητών.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου θα μείνουν στην Ιστορία – αν μη τι άλλο – ως η πρώτη πανηγυρική αφορμή για μια παγκόσμια φρενίτιδα «τι-τι-βι-σμού» που έχει επισκιάσει και αυτούς τους σχολιασμούς των επίσημων τηλεοπτικών αναμεταδόσεων. Πρόκειται για κρίσιμο μιντιακό φαινόμενο, του οποίου τις διαστάσεις και τα αποτελέσματα σε κοινωνικό επίπεδο – και σε αθλητικό – ουδείς ακόμη μπορεί να υπολογίσει, αλλά σε εμπορικό υπολογίστηκαν εγκαίρως, εξού και η συμφωνία του αμερικανικού καναλιού NBC, το οποίο έχει τα δικαιώματα τηλεοπτικής αναμετάδοσης στις ΗΠΑ, με το twitter.

Για να ακουστεί «ο βρυχηθμός του πλήθους», ανακοίνωσε η εταιρεία και ήδη οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποκαλούνται Socialympics στα διεθνή sites. Μια νέα εποχή έχει ξεκινήσει.

Οι Αγώνες του 2012 θα μείνουν στην Ιστορία ως οι Ολυμπιακοί με το μεγαλύτερο κοινό των αναμεταδόσεων με κάθε τεχνολογικό μέσο και τους λιγότερους θεατές στα στάδια.

Κι ας έχει προκαλέσει πολλές δυσαρέσκειες η πριμοδότηση του twitter από το NBC. Προτιμάει, λένε οι κριτικοί των αμερικανικών εφημερίδων, την καθυστερημένη και ως εκ τούτου μαγνητοσκοπημένη αναμετάδοση των αθλημάτων, ώστε τα αποτελέσματα των Αγώνων να έχουν ήδη γίνει γνωστά και να έχουν σχολιαστεί από το twitter.

Μεγάλες στιγμές! Ποιος «Μεγάλος Αδελφός», ποια Οπρα και ποιο τηλεοπτικό ριάλιτι! Εδώ ξετυλίγεται ένα παγκόσμιο γλέντι αυτοέκθεσης – που περιλαμβάνει από σοβαρότατες αναλύσεις και επισημάνσεις μέχρι… ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή – με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ωστόσο, την παγκόσμια εξομοίωση όλων όσοι συμμετέχουν σε αυτήν, αφού ο τι-τι-βι-σμός αποτελεί και στενό κορσέ της σκέψης μέσω των ελάχιστων χαρακτήρων που επιτρέπει στον καθένα να χρησιμοποιεί για να εκφραστεί. Ετσι αυτό που απελευθερώνεται, υποτίθεται, είναι το «κοινό αίσθημα», αλλά αποδεικνύεται απλώς κοινότοπο έως σαχλό.

Την ίδια στιγμή και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αποκαλύπτει την πραγματική ποιότητα της σκέψης, του λόγου, της αγωγής κάθε τι-τι-βι-στή, μηδέ εξαιρουμένων των διασημοτήτων, εν προκειμένω και των αθλητών. Για πρώτη φορά δεν συζητάμε τα πιθανά μετάλλια, αλλά τι έχουν γράψει στο twitter τους ο ένας και ο άλλος αθλητής.

Ετσι αποκλείστηκε για το «ρατσιστικό» – όπως θεωρήθηκε – χιουμοράκι η δική μας Βούλα Παπαχρήστου, αποκλείστηκε ο ελβετός ποδοσφαιριστής Μισέλ Μποργκανέλα για το ρατσιστικό ξέσπασμα θυμού του κατά της νοτιοκορεατικής ομάδας («πρόκειται για συμμορία καθυστερημένων», έγραψε), ενώ σάλος προκλήθηκε και αποκλείστηκαν οι προσωπικές ιστοσελίδες των κολυμβητών Νικ ντ’ Αρσί και Κέντρικ Μονκ γιατί είχαν «ανεβάσει» φωτογραφίες τους να κρατούν όπλα.

Εν τέλει τα συχνά δύσοσμα οξέα της δημόσιας έκθεσης του μύχιου καημού και συναισθήματος αποδεικνύονται ισχυρότερα υλικά για το παγκόσμιο θέαμα και από τη χημεία του ντόπινγκ.

Τελευταία Νέα