Ενώ η κ. Λαγκάρντ μας περιφρονεί μετά βδελυγμίας, οι εταίροι δανειστές μας μάς απειλούν ότι, αν δεν σεβαστούμε τα συμφωνηθέντα, θα μας αποβάλουν ως ανεπίδεκτους μαθήσεως από την ευρωζώνη, η ευρωπαϊκή επιστημονική διανόηση των Νομπέλ μάς συμπαραστέκεται ζητώντας να μας βοηθήσουν στην άθλια οικονομική θέση που βρισκόμαστε. Ο Γκίντερ Γκρας μας αφιερώνει και ένα ποίημα «Η ντροπή της Ευρώπης». Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην Εσπερία και ενώ ο κόσμος καίγεται, κάποιοι δικοί μας πολιτικοί, με άλλοτε υπουργικούς θώκους και θέσεις ισχύος (λέγε με Πάγκαλο), χτενίζονται χαριεντιζόμενοι. Ζηλώσαντες δε, ως φαίνεται, την δόξαν του «Μωρίας εγκώμιον» του Ερασμου επιδίδονται εις το της «Γραβάτας εγκώμιον» παίζοντας εν ου παικτοίς σε ώρες πολυμέτωπης κρίσης, κατηγορώντας υπουργούς και βουλευτές ότι εμφανίζονται μέσα στη Βουλή «ξεκούμπωτοι και καμιά γραβάτα δεν καλύπτει τους χυδαίους, μαλλιαρούς, ιδρωμένους, με σπυράκια σβέρκους και λαιμούς τους». Να ‘ταν αυτό και μόνο που υποβαθμίζει τη Βουλή και όχι ό,τι λέγεται και πράττεται εκεί μέσα! Η στοιχισμένη, κοστουμαρισμένη, γραβατωμένη Χρυσή Αυγή θα τον ενθουσίασε σίγουρα. Μήπως ξεχνάει τα περίφημα πασοκικά ζιβάγκο (Ανδρέας Παπανδρέου και οι συν αυτώ) του 1981, ή τα θεωρούσε άξια κοινοβουλευτικού ευπρεπισμού, επειδή ανεβαίνοντας ώς το πιγούνι έκρυβαν όλους εκείνους τους «αηδείς σβέρκους και λαιμούς»; Οπως και να ‘χει, επειδή όπως διατείνεται παραπονούμενος δεν τον «παίζει» πια το κόμμα του, αποφάσισε να «παίξει» μόνος του, «κάνει twitter», όπως είπε. Παλιμπαιδισμός; Μπα! Να τσιγκλίσει και να καθυβρίσει τους πάντες ήθελε, ως συνήθως.