Αναζήτηση
Το υποψήφιο το 1998 για το Βραβείο Τίρσο ντε Μολίνα έργο του Ισπανού Χοσέ Ραμόν Φερνάντεζ «Το χώμα» ανεβάζει το καλοκαίρι, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, στην οποία πολλά οφείλει το ισπανόφωνο θέατρο ως προς την προώθησή του στην Ελλάδα, η Γιολάντα Μαρκοπούλου (φωτογραφία). Με το Συνεργείο της που ξεκίνησε την πορεία του το 2007 και που αυτή τη φορά, για τη συγκεκριμένη παράσταση, θα φιλοξενηθεί στην αυλή ενός παλιού σπιτιού στην Πλατεία Αυδή του Μεταξουργείου.
Το έργο, με στοιχεία θρίλερ αλλά και με μυθικές και πολιτικές διαστάσεις – η μυστηριώδης ιστορία της μικρής κοινωνίας ενός χωριού της Ανδαλουσίας, που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό όντας συνένοχη στο φόνο ενός αθώου και που η φύση την τιμωρεί με μια εξοντωτική ξηρασία – διαδραματίζεται σε δυο χρόνους: τον παρόντα και τον πριν απ’ το έγκλημα.
Στη διανομή, η Ολγα Τουρνάκη που επανεμφανίζεται στο θέατρο, και οι Μαρία Αιγινήτου, Θοδωρής Ζουμπουλίδης (με καριέρα στις ΗΠΑ ως Theo Alexander – έπαιξε και στην ταινία «El Greco» του Γιάννη Σμαραγδή), Γιώργος Μπινιάρης, Τάνια Παλαιολόγου και ο μικρός Ηλίας Καράμπελας. Τα σκηνικά και τα κοστούμια θα είναι των μόνιμων συνεργατών της σκηνοθέτριας Αλεξάνδρας Σιάφκου και Αριστοτέλη Καρανάνου, ο ηχητικός σχεδιασμός κι η μουσική του Λάμπρου Πηγούνη, ο σχεδιασμός φωτισμών της Ηλέκτρας Περσελή, η διεύθυνση φωτογραφίας στο κινηματογραφικό τμήμα της παράστασης της Ολυμπίας Μυτιληναίου ενώ για την κίνηση θα συνεργαστεί η Ζωή Χατζηαντωνίου.
Είδατε, Μεγάλο Σάββατο βράδυ, μετά την Ανάσταση, το ΚΘΒΕ μαζί με την ΕΤ3, στην οποία παραχώρησε το φουαγιέ του για τα γυρίσματα, να γιορτάζουν το Πάσχα «Με το φως της Χαράς»; Κάνοντας, επί τη ευκαιρία – ναι, ΕΚΕΙ!!! – τον απολογισμό του επιτυχημένου – με πολλά εισιτήρια, εννοούν, που εκμαιεύτηκαν με κάθε είδος λαϊκίστικων κόλπων… – χειμώνα του; Και τιμώντας, λέει, – ΕΤΣΙ!!! – τα 50 χρόνια του Θεάτρου; Πίσω από τραπέζια με τεράστιους, κατακόκκινους φιόγκους και εν μέσω άλλων δυσπερίγραπτων ντεκόρ, με δυο – πολύ καλές φωνές – τραγουδιστές – τόσους άντεξα να δω… -, ντυμένους, όμως, με τρόπο που αδυνατώ να περιγράψω, με τον καλλιτεχνικό διευθυντή κ. Σωτήρη Χατζάκη να άδει ψιλοφάλτσα Ξαρχάκο και με τον πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Θωμά Τρικούκη να ρίχνει ζεϊμπεκιές; «Τιμώντας το θεσμό»; Οχι; Χάσατε!
Ενα υποδειγματικό μάθημα κιτς. Κι όχι από κάποιον περιοδεύοντα στην επαρχία επιθεωρησιακό θίασο που διαφημίζει την πραμάτεια του. Αλλά από κρατικό Θέατρο. Κάποιος που να το ‘χει σε κασέτα;
Στην Κροατία – στο μαγευτικό Ντουμπρόβνικ – θα σκηνοθετήσει το καλοκαίρι ο δικός μας Λευτέρης Γιοβανίδης (φωτογραφία). Ανεβάζει στο εκεί Θέατρο Καζαλίστε Μαρίνα Ντρζίτσα το έργο του Λούκο Παλιέτακ – αναγνωρισμένου κροάτη συγγραφέα, ποιητή και μεταφραστή που ‘ναι μάλιστα και ακαδημαϊκός – «Οχυρό». Οι δοκιμές έχουν ήδη αρχίσει. Η πρεμιέρα, στις 10 Ιουνίου.
Είναι μια θεατρική δουλειά συναρπαστική. Δουλεμένη σε κάθε λεπτομέρεια: «Λευκές νύχτες» του Ντοστογιέφσκι στην Β’ Σκηνή του θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας – κρίμα που οι οικονομικές συνθήκες δε θα επιτρέψουν απ’ τον επόμενο χειμώνα στην Πράξη της Μπέττυς Αρβανίτη και του Βασίλη Πουλαντζά να συνεχίσει τις παραγωγές της σ’ αυτή τη φωλίτσα που ‘χει φιλοξενήσει τόσες και τόσες εξαιρετικές παραστάσεις κι έχει αναδείξει τόσους και τόσους νέους ανθρώπους.
Η Λουκία Μιχαλοπούλου κι ο Στάθης Μαντζώρος, πολύ προσεκτικά, σοφά δασκαλεμένοι απ’ τον Δημήτρη Καταλειφό – όλοι μαζί υπογράφουν και τη διασκευή για το θέατρο του διηγήματος -, αγγίζουν με τρυφερότητα και πάθος το ντοστογιεφσκικό κείμενο.
Αδύνατον. Να τη συνηθίσω. Αυτήν τη νέα γλωσσική «γραμμή» (;). «[…] Συνέπεσε με τη συζήτηση – απολογισμός της σεζόν […]» σου λέει… Ή «Στο άρμα κάποιου μάνατζερ – μέντορας». Oh My God!
Τον αριστουργηματικό «Επιθεωρητή», την κλασική κωμωδία (1836) του Νικολάι Γκόγκολ, ανελέητη, σπαρταριστή σάτιρα της εξουσίας και των μηχανισμών της, επίκαιρη όσο ποτέ, θα παρουσιάσει το καλοκαίρι το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης σε σκηνοθεσία της καλής Λίλλυς Μελεμέ που θα χρησιμοποιήσει τη μετάφραση του Αρη Αλεξάνδρου.
Τον επώνυμο ρόλο – του Ιβάν Χλιεστακόφ, του άσωτου νεαρού που εκλαμβάνεται, απ’ τη βουτηγμένη στη διαφθορά μικροκοινωνία μιας επαρχιακής πόλης της τσαρικής Ρωσίας των αρχών του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, ως ο αναμενόμενος για έλεγχο Γενικός Επιθεωρητής Διοίκησης κι ο οποίος επωφελείται της παρεξήγησης πριν αποκαλυφθεί – θα επωμιστεί ο Παναγιώτης Μπουγιούρης (φωτογραφία) και το ρόλο του Επαρχου ο Σπύρος Τσεκούρας. Στη διανομή, Βασίλης Ανδρέου, Νικολέττα Βλαβιανού, Μελέτης Ηλίας, Εύη Μητσοπούλου, Δημήτρης Μυλωνάς, Χάρης Χαραλάμπους. Τα σκηνικά και τα κοστούμια έχει αναλάβει η Ελένη Δουνδουλάκη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου, την επιμέλεια της κίνησης και τη χορογραφία η Μόνικα Κολοκοτρώνη και τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου.
«Ο επιθεωρητής» παρουσιάστηκε στην ελληνική σκηνή για τελευταία φορά μόλις την σεζόν που λήγει – στο «Θέατρο Εξαρχείων», σε σκηνοθεσία Ελενας Πατρικίου, με Λεωνίδα Παπαβασιλάκη και Ζαχαρία Ρόχα στους δυο βασικούς ρόλους.
Το όνομα του ηθοποιού Τζώρτζογλου είναι βέβαια Στράτος κι όχι… Σταύρος όπως από παραδρομή τυπώθηκε στο περασμένο «Τέταρτο Κουδούνι», στην πρώτη απ’ τις δυο αναφορές σ’ αυτόν, που υπήρχαν.
