Στον Προκρούστη της Αδιαφορίας

Αγαπητή Φοίβη,

Θέλω να μάθω αν είναι αλήθεια αυτό που γράφεται στον Τύπο ότι το υπουργείο Υγείας έχει κατά νου τη δραστική περικοπή των αναπηρικών επιδομάτων.

Το σκέφτηκαν καλά οι αρμόδιοι του υπουργείου Υγείας; Δεν ξέρουν ότι τα επιδόματα αυτά αποτελούν σωσίβιο για την επιβίωση των ατόμων με αναπηρία, τα οποία στην πλειονότητά τους είναι ανίκανα να εργασθούν; Δεν γνωρίζουν ότι οι οικογένειες των ατόμων με αναπηρία ζουν καθημερινά ένα δράμα και πλέον δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα, εν μέσω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που βιώνουμε;

Οι αρμόδιοι του υπουργείου Υγείας επιτίθενται με περισσή αναλγησία στα επιδόματα των αναπήρων, οι οποίοι όμως έχουν ανάγκη το επίδομα αυτό προκειμένου να εξασφαλίσουν την αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Αλήθεια, ποιοι «εγκέφαλοι» σκέφτηκαν να κάνουν κάτι τέτοιο προκειμένου να κερδίσει ψίχουλα το κράτος; Ενώ πρέπει να στραφούν στο ξεκαθάρισμα του τοπίου, δηλαδή να γίνει επανεξέταση των αναπήρων, ώστε να εντοπιστούν οι ανάπηροι – μαϊμού.

Πρόσφατα μάθαμε ότι επιτέλους θα γίνει από τα ΚΕΠ απογραφή των δικαιούχων προνοιακών αναπηρικών επιδομάτων. Μήπως οι περικοπές των επιδομάτων αυτών είναι απαίτηση της τρόικας; Γιατί άραγε τα παπαγαλάκια δίνουν την πληροφορία της περικοπής και μετά μας λένε ότι είναι απαίτηση της τρόικας; Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όλα να τα περιμένει κανείς…

Αγαπητή Φοίβη, λόγω της κοινωνικής σου ευαισθησίας, θέλω τη γνώμη σου.

Με μεγάλη εκτίμηση,

Χρήστος Νούμτας

Στη χώρα όπου μόνο στον Δήμο Θεσσαλονίκης τουλάχιστον 500 – καταμετρημένα – μαθητές πηγαίνουν θεονήστικοι στο σχολείο τους κάθε πρωί, αγαπητέ Χρήστο, και που οι συντάξεις των μικροσυνταξιούχων κόβονται με χαρακτηριστική άνεση από τους «εκπροσώπους του λαού», όχι όμως και τα «προνόμια» του κλειστού επαγγέλματος και του ωραρίου των φαρμακοποιών, αναρωτιέστε για κοινωνικά κεκτημένα ή υποχρεώσεις. Την ώρα που ο τόπος γεμίζει όχι απλώς με χιλιάδες, εκατομμύρια ανέργους αλλά με αστέγους και απόρους και τουλάχιστον ένας στους πέντε Ελληνες έχει πέσει κάτω από τα όρια της φτώχειας και η Εκκλησία μας – από τις πιο πλούσιες – και τα ιερατεία της ψάχνουν αν κρατείται καλώς ή όχι στης φυλακής τα σίδερα ο Εφραίμ, αντί να φροντίζει να ταΐσει κανέναν πεινασμένο. Ο,τι κοινωνικό, ό,τι ανακουφιστικό για τους πραγματικά δοκιμαζόμενους μέσα σ’ αυτό το ανείπωτο τουρλουμπούκι απάθειας κι απανθρωπιάς και ρεμούλας μόνον ως ανέκδοτα φαντάζουν για τους κρατούντες. Οσο για το – υποτίθεται – δοκιμαζόμενο Δημόσιο σιγά μην κουνήσει την σκουριασμένη, αδηφάγα μηχανή του για να κάνει κάτι της προκοπής. Προτιμά το πλέξιμο πίσω από τα γκισέ και τα τηλεφωνήματα μετά χαχάνου στα κινητά, την ώρα που κάποιοι σαπίζουν στις ουρές…

Ποιος το ακύρωσε το εισιτήριο;

Αγαπητή Φοίβη,

Eδώ και περίπου 6 μήνες έγκριτος καθημερινή εφημερίδα κυκλοφορεί με τίτλους ολοσέλιδους προτρέποντας την εκάστοτε κυβέρνηση να αποχωρίσει οικειοθελώς η Ελλάδα μας από την ΟΝΕ και κατ’ επέκταση από το ευρώ.

Γιατί άραγε τέτοια πρεμούρα; Γιατί θέλει να μας στείλει στη δεκαετία του 1950; Μήπως τα δάνεια που έχει είναι πιο εύκολο να ξεπληρωθούν σε δραχμές απ’ ό,τι σε ευρώ; Μήπως η άμεση υποτίμηση της δραχμής, αν – ο μη γένοιτο – επιστρέψουμε στο τέως εθνικό νόμισμα, κάνει τα δάνεια που πήρε σε ευρώ και προφανώς επένδυσε «παραγωγικά», να γίνουν αμελητέα; Μάλλον θέλει να βουλιάξει ο λαός για να επιζήσει.

Παρακαλώ να σχολιάσεις κι αν έχεις στοιχεία να τα αναφέρεις.

Με εκτίμηση,

Νίκος Ταπεινός, Πειραιάς

Οι στίχοι από την «Απνοια» των Active Member, αγαπητέ Νίκο, κρύβουν περισσότερα στοιχεία και σχολιασμό. Αφιερωμένοι: «Τόσα χρόνια σεργιανάμε στα όμορφα με το ίδιο εισιτήριο / και κανείς βαλτός δε μας ρώτησε ούτε και ζήτησε να τ’ ακυρώσει. / Τόσα χρόνια μόνο κομπιασμένες κατηγόριες ξεθάβονται από το λησμονητήριο / κι η ντροπή βουλιάζει τον απόηχο μες στο ψέμα να μεστώσει / τόσα χρόνια αφοσιωμένα και στη φωτιά καλά κατεργασμένα, / φήμες ανεπίγραφες και ανεξόφλητα δάνεια…»

Τελευταία Νέα