Η κάμερα – κινητό κοιτάει προς το έδαφος. Κάποιοι περπατάνε βιαστικά. Ακούγονται κάτι γκομενούλες να χασκογελάνε. Θα μπορούσε να είναι μια διασκευή του «Sex & the City» από έναν πολύ «ψαγμένο» σκηνοθέτη. Ξαφνικά ανοίγει με πάταγο μια πόρτα. Αντί για τις γκομενούλες ακούγονται τα ουρλιαχτά κάτι μαντραχαλαίων: «Σκ…ά στον τάφο του Μπακογιάννη! Σκ…ά στον τάφο του Μπακογιάννη!»

Η επίθεση που δέχτηκε η Ντόρα στο Ηράκλειο της Κρήτης ήταν πιθανότατα η πιο χυδαία από όλες αυτές που έχει εξαπολύσει αυτό το άτυπο παρακράτος που λυμαίνεται τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Λίγες μέρες πριν, ομάδα κουκουλοφόρων είχε καταστρέψει μπαρ στο κέντρο της Αθήνας επειδή εκεί σύχναζαν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Είναι πλέον ξεκάθαρο: Οποιος δεν βγαίνει στον δρόμο, όχι για να διαδηλώσει (οι φιλειρηνικοί διαδηλωτές χαρακτηρίζονται πλέον «δειλοί» και «κότες») αλλά για να τα σπάσει, πρέπει να εξολοθρευτεί με συνοπτικές διαδικασίες. Κανένα μαγαζί δεν πρέπει να μείνει όρθιο. Κανένα αυτοκίνητο άκαυτο.

Κάποιοι έχουν όνειρα για την Ελλάδα. Θέλουν να την κάνουν Καμπότζη. Πατώντας πάνω στην κρίση, πατώντας πάνω στους ανέργους και τους αστέγους (για τους οποίους στην πραγματικότητα αδιαφορούν παντελώς), προσπαθούν να επιβάλουν ένα καθεστώς α λα «Κόκκινοι Χμερ». Μόνο τον ντόπιο Πολ Ποτ δεν έχουν βρει. Ακόμα.