Μέξικο Σίτι

Ο πολιτικός Φουέντες δεν σκοτώνει πάντως τον παραμυθά Φουέντες. Αυτό το μυθιστόρημα διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά της πληθωρικής γραφής του Μεξικανού: υπέροχους και σύνθετους χαρακτήρες που βουτάνε στον βόρβορο όσο και στη φιλοσοφία. Διαθέτει μπαρόκ ή παράδοξες καταστάσεις, αναφορές σε λογοτεχνικά έργα ή στην αρχαιοελληνική γραμματεία, και μακροσκελείς (και συχνά εξαντλητικές) περιγραφές – αλλού ποιητικές, αλλού σκατολογικές. Πέρα από όλα όμως, αυτό το βιβλίο είναι και μια ελεγεία στην Πόλη του Μεξικού, που μπορεί να γίνει πολύ εχθρική, αλλά δεν έχει χάσει τη γοητεία της. Οταν ο Φουέντες περπατάει στους δρόμους της, δεκάδες άνθρωποι τον σταματούν για να του ζητήσουν αυτόγραφα. Και τώρα παίρνει τον αναγνώστη από το χέρι και τον ξεναγεί στις φανερές και στις κρυφές χάρες της: στην καρδιά της, στο Σόκαλο δηλαδή, έπειτα στη γειτονιά Πεδρεγάλ ντε Σαν Ανχελ με τα λιτά μοντέρνα σπίτια που σχεδίασε ο Λουίς Μπαραγάν, στη συνοικία των μποέμ, στην πλατεία με τους δημόσιους γραφιάδες, στο εστιατόριο Μπελιγκχάουζεν ή στο Ντανούμπιο με τα εξαίρετα ψαρικά, αλλά και στα μυστικά της μεξικανικής κουζίνας που ξέρει να μετατρέπει τα πιο ταπεινά συστατικά σε συνταγές πολυτελείας. Στο τέλος, ο συγγραφέας βάζει τα δόντια του βαθιά στα σκουλήκια του μεσκάλ που είναι τυλιγμένα σε ζεστές τορτίγιες…