Επειδή οι ρίζες του φιλελληνισμού είναι βαθιές, επειδή ως έθνος ανάδελφον οφείλουμε να προστατεύσουμε εαυτούς από όσους επιθυμούν να σαλιαρίσουν με τα πληγωμένα μας αισθήματα, ας αντιμετωπίσουμε ψυχραιμότερα την επιθυμία εκείνων των Γάλλων που θέλουν, λέει, να αποκτήσουν την υπηκοότητά μας. Δεν είμαστε δα και χθεσινοί. Οφείλουμε να γνωρίζουμε πως ακόμη και οι αγνότερες προθέσεις σέρνουν μαζί τους ανθρώπινα υλικά, τα οποία δεν είναι πάντα και τόσο ευγενή.

Δεν αναφέρομαι στον Ελγιν. Διότι και αυτός φιλέλληνας ήταν, με τον τρόπο του. Αγαπούσε τόσο τα Μάρμαρά μας που δεν άντεχε να τα αποχωριστεί. Αναφέρομαι, κυρίως, στις τυχόν παρεξηγήσεις που προκαλεί η σημερινή κρίση. Υποψιάζομαι δηλαδή μήπως οι άνθρωποι αυτοί, από το πολύ να ακούν ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε όλοι φοροφυγάδες, επιθυμούν και αυτοί διά της υπηκοότητας να ασκηθούν στο εθνικό μας άθλημα. Κάποιος θα πρέπει να τους ενημερώσει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και ότι επειδή η ελληνική κοινωνία και αξίες έχει και ιεραρχία διαθέτει, το άθλημα δεν μπορεί να το ασκήσει ο οποιοσδήποτε. Υπάρχουν ορισμένοι που διαπρέπουν σε αυτό και άλλοι, οι οποίοι απλώς πληρώνουν φόρους.

Γι’ αυτό και συμβουλεύω τις πρεσβείες μας, πριν ανταποκριθούν σε οποιοδήποτε αίτημα δήθεν αλληλεγγύης, να προβούν σε προληπτικούς και αναδρομικούς φορολογικούς ελέγχους των ενδιαφερομένων για να δούμε με τι σόι κουμάσια έχουμε να κάνουμε. Δεν χρειάζεται μάλιστα να επισημάνω την προσοχή που θα πρέπει να δοθεί στο αντίστοιχο έντυπο Ε9. Διότι αν οι άνθρωποι είναι άκληροι και δεν είναι σε θέση να συμμετάσχουν στην εθνική προσπάθεια που καταβάλλει η ακίνητη περιουσία σε αυτόν τον τόπο, τότε τι να την κάνουμε την αλληλεγγύη τους.

Δεν πρέπει όμως να μείνουμε μόνο στους φορολογικούς ελέγχους. Θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να απαντήσουν σε ένα σύντομο αλλά εθνικώς καθαρό ερωτηματολόγιο, το οποίο θα αφορά τον τρόπο έκδοσης των διαζυγίων, την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αττική, την ονομασία του ακατονόμαστου κρατιδίου στα βόρεια σύνορά μας και άλλα εξίσου καυτά ζητήματα, όπως ποιοι υπάλληλοι κατά τη γνώμη τους θα πρέπει να στεγάζονται στον τρίτο όροφο του υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων. Οσοι δε περάσουν επιτυχώς όλες αυτές τις εξετάσεις θα πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον πέντε χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων να καταθέτουν ανά τρίμηνο την αίτησή τους για να εξοικειωθούν με τα ήθη της δημόσιας διοίκησης στη χώρα των ονείρων τους.

Αν και, όσο το σκέφτομαι, καλύτερα να μη γίνει τίποτε από όλα αυτά. Να τους αφήσουμε να βράζουν στο ζουμί τους και να σκάνε από τη ζήλια τους που δεν είναι υπήκοοι του κράτους μας. Να τους υπενθυμίσουμε μάλιστα την πανωλεθρία που υπέστησαν οι πρόγονοί τους στη μάχη του Πέτα, εξηγώντας τους πως τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει τόσες πανωλεθρίες μόνοι μας που δεν μας χρειάζεται η αρωγή των φιλελλήνων.

Τελευταία Νέα