Νομίζω πως όλοι αναγνωρίζουν τον κύριο της φωτογραφίας. Είναι ο Πολ Τόμσεν, εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα, η οποία για άλλους μας κυβερνά και για άλλους μας μεταρρυθμίζει. Ο Τόμσεν περνάει μπροστά από μια καφετέρια. Η κίνηση του σώματός του δείχνει ότι είναι περαστικός και δεν σκοπεύει να καθήσει για καφέ. Το βλέμμα του, όμως, είναι στραμμένο στους νεαρούς θαμώνες. Τι κοιτάζει ο Τόμσεν; Τους εκπροσώπους δύο τουλάχιστον γενεών που θα μεταταχθούν από το πανεπιστήμιο στην ανεργία; Από τη στάση του διαφαίνεται ότι μάλλον κρατάει την τσάντα του, την οποία, άλλωστε, δεν αποχωρίζεται ποτέ, ίσως για να αναρωτιώνται οι Ελληνες με δέος τι άλλο δυσάρεστο κρύβει γι΄ αυτούς.

Πρώτο σχόλιο: «Το τουφέκι είναι η συνέχεια του χεριού τους» γράφει ο Γιάννης Ρίτσος σε ένα ποίημά του, για να υπογραμμίσει το αγωνιστικό πνεύμα των Ελλήνων. Τώρα η τσάντα, ορατή ή αόρατη, είναι η συνέχεια του χεριού του Τόμσεν και υπογραμμίζει την κατάληξη των πάλαι ποτέ αγωνιστών. Δεύτερο σχόλιο: «Σ΄ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα» αναφωνούσε ο Αγγελος Σικελιανός στον επικήδειο για τον Κωστή Παλαμά, το 1943. Εξήντα επτά χρόνια μετά, η Ελλάδα ακουμπάει στην τσάντα του Τόμσεν.

Ο Πέτρος Μάρκαρης είναι συγγραφέας