Ο λόγος στους αναγνώστες. Ο Γ. Καλιαλής, Τοσίτσα 12, Εξάρχεια, γράφει:

«Ολοι λαµόγια είµαστε σε τούτον τον κοσµάκη και όλοι κάνουµε λαδιές λαός και Κολωνάκι» Επανέρχεται το παλαιόν άσµα προσαρµοσθέν επικαιρικώς. Διότι όστις δεν δύναται να είναι ενεργητικό λαµόγιο, προσπαθεί να είναι παθητικό. Να, εγώ αίφνης, µιµούµενος τον κ. Μαντέλη, µαδιέµαι δηµοσίως.

Σε πέντε περιπτώσεις δεν ζήτησα απόδειξη.

Ντρεπόµαστε τα λαµόγια. Αυτό είναι.

Αλλά έτσι και τολµήσουµε έχουν αυτοί χίλιους διακόσιους τρόπους να ξεφεύγουν. Σ’ ένα φωτοτυπάδικο, σ’ ένα µεταφραστάδικο, σ’ ένα παπουτσάδικο.

Το ίδιο κόλπο. Αφού είσαι συνένοχος µια που δέχτηκες έκπτωση (τρία ευρώ), δεν γίνεται να ζητάς και απόδειξη από πάνω.

Κι αν επιµένεις, χάλασε καλέ το κοµπιούτερ.

Και αν ξαναεπιµένεις, τότε να σας βγάλουµε ΦΠΑ. Και σηκώνεσαι και φεύγεις διότι η κυρία δεν είναι δυνατή στους λογαριασµούς.

Ενα είναι το φάρµακο:

ο καταργηθείς νόµος.

Πας εξερχόµενος εξ οιουδήποτε καταστήµατος ακόµη και «τρύπας» οφείλει να κρατά εµφανώς την επιβεβληµένη απόδειξη.

Αλλά καταργήθηκε (προ ετών) ο νόµος διότι δεν µπορείς να ζητάς απόδειξη από ένα πιτσιρίκι που αγόρασε παγωτό από την ΕΒΓΑ.

Το γυρίσανε στο συναισθηµατικό και τουµπάρανε τον νόµο, κατάλαβες; Οχι, θα ζητάς απόδειξη κι απ’ το πιτσιρίκι. Και θα πέφτει πρόστιµο επιτόπου. Μόνο έτσι θα συµµορφωθεί ο πελάτης. Από τους καταστηµαταρχαίους (κόφτε την κλάψα, διότι σας είδαµε που τα ακουµπάτε στις Ελβετίες)

µην περιµένεις νοµιµοφροσύνες.

Αντε, γιατί πολλοί την κάνανε την αγορά µορταδέλο.

ΥΓ: Αυτή τη δουλειά περί το Αυτόφωρον, της αποδείξεως, µπορούν να την κάνουν οι κύριοι αστυνοµικοί, τις ηµέρες που δεν ρίπτουν κλοµπιές».