Αναζήτηση
«Ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος;» Το ερώτηµα αυτό, που αφορά τον Νικολά Σαρκοζί, δεν το θέτει κάποιος εξτρεµιστής της γαλλικής πολιτικής σκηνής, αλλά ένα µετριοπαθές έντυπο, το Νουβέλ Οµπζερβατέρ. Το περιοδικό περιγράφει µια σκηνή που εκτυλίχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ο σηµερινός πρόεδρος ήταν δήµαρχος του Νεγί. Είκοσι γυναίκες είχαν πέσει θύµατα ληστών που τους είχαν αρπάξει την τσάντα ενώ ήταν σταµατηµένες στο φανάρι. Κι όλες είχαν ισχυριστεί ότι οι δράστες ήταν µαύροι. Εξ ου και η ερώτηση που απηύθυνε ο Σαρκοζί στον εαυτό του: «Μπορούµε να το πούµε;» Δέκα χρόνια αργότερα, το είπε. Στην οµιλία που εκφώνησε στις 30 Ιουλίου στην Γκρενόµπλ, ο Σαρκοζί συνέδεσε για πρώτη φορά ευθέως την εγκληµατικότητα µε τη µετανάστευση. Δεν αναφέρθηκε σε κάποιο συγκεκριµένο γεγονός, όπως θα µπορούσε να είχε κάνει µ εκείνες τις γυναίκες. Ανήγαγε απλώς τους µετανάστες και τους Ροµά σε αποδιοποµπαίους τράγους, ξεχνώντας την κοινωνική διάσταση της εγκληµατικότητας. Η έναρξη των µαζικών απελάσεων ήταν θέµα χρόνου.
«Στη Γερµανία θαυµάζαµε ανέκαθεν τον Σαρκοζί για τον ζήλο και την αποφασιστικότητά του, στοιχεία που λείπουν από τη δική µας καγκελάριο», λέει ο ανταποκριτής του Ντερ Σπίγκελ στο Παρίσι Ούλριχ Φίχτνερ. «Αλλά η Μέρκελ δεν θα εκφωνούσε ποτέ µια οµιλία σαν εκείνη της Γκρενόµπλ. Τέτοια λόγια θα περίµενε κανείς από έναν Πούτιν ή έναν Μπερλουσκόνι, όχι από τον πρόεδρο της Γαλλίας! Η Γερµανία έχει εξετάσει το παρελθόν της και έχει εντοπίσει τον µηχανισµό του αποδιοποµπαίου τράγου, ο οποίος αναζητείται πάντα στις περιθωριακές και αποδυναµωµένες οµάδες. Η στρατηγική αυτή είναι σήµερα περιορισµένη στα ρεύµατα της γερµανικής ακροδεξιάς, τα οποία υπάρχει κίνδυνος να αφυπνιστούν. Δεν µπορούµε να καταλάβουµε τι συµβαίνει, τι είναι αυτό που οδήγησε τον γάλλο πρόεδρο να υιοθετήσει έναν πολιτικό λόγο πέρα για πέρα δηλητηριώδη».
Η απάντηση φαίνεται να βρίσκεται στα αποτελέσµατα των τελευταίων περιφερειακών εκλογών. Ο Σαρκοζί διαπίστωσε ότι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Δεξιάς, όπως οι αγρότες και οι γιατροί, έχουν αρχίσει να την εγκαταλείπουν. Το ίδιο κάνουν και τα λαϊκά στρώµατα, οι εργάτες και οι υπάλληλοι. Σ αυτούς οφείλει τη νίκη του, το 2007. Και για να τους πάρει πίσω, αποφάσισε να τους προσφέρει επί πίνακι τα κεφάλια των Ροµά.
