ΑΡΚΕΙ άραγε το πρόσφατο παράδειγμα των 20 επισημασμένων επιχειρηματιών και των άλλων 50 αφανών, για να πεισθούμε πως η τυχόν κατάρρευση του πολιτικού συστήματος θα οδηγούσε τον τόπο σε «καθαρότερα χέρια», με διαχειριστικά πλεονεκτήματα και ασφαλώς περισσότερη ευφυΐα εκείνης του παρ΄ ολίγον πρωθυπουργού και νυν μεγαλοϊδιοκτήτη Ακη Τσοχατζόπουλου που επιδεικνύει τη δόξα της επιβίωσής του; Ασφαλώς όχι.

Οι πολιτικοί είναι ακόμη χρήσιμοι όχι μόνο διότι- κατά τεκμήριο- «πολιτεύονται» και δεν «επιχειρούν», αλλά και διότι αποδεδειγμένα ενσαρκώνουν δυστυχώς το λεγόμενο «δημοκρατικό έλλειμμα». Δηλαδή αποδεικνύουν οι ίδιοι, με τον βίο και την πολιτεία τους, το ζητούμενο: την αναβάθμιση μιας χλωμής πολιτικής.

Αλλά και πάλι μένει να αποδειχθεί, όπως στο πείραμα με τη γάτα του Σρέντινγκερ, ότι το εγκλωβισμένο ζώο ζει ή ψόφησε. Διότι η κβαντομηχανική αυτή «υπόθεση» αναφέρει πως συμβαίνουν στη γάτα συγχρόνως και τα δύο…