ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ η διεθνής κοινότητα συνεργάζεται για να περιορίσει τις εκπομπές των αερίων της καύσης, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που τιμωρείται επειδή ούτε καν μετρά τις ένοχες εκπομπές. Αντί δηλαδή να εναρμονιζόμαστε με τη διεθνή προσπάθεια για μια πολιτική εξοικονόμησης της ενέργειας, εμείς αντιμετωπίζουμε την κατακόρυφη αύξηση της ενεργειακής ζήτησης ενισχύοντας την εξάρτησή μας από τον ρυπογόνο λιγνίτη. Προσβλέποντας σε πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη, από την αύξηση του κύκλου των εργασιών της ΔΕΗ… Επιπλέον, αντί να στρεφόμαστε προς τον ήλιο, τον άνεμο, τη γεωθερμία και τα κύματα, τις δικές μας δηλαδή άφθονες και οικολογικά φιλικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, εμείς επιλέγουμε, έναντι και πάλι οικονομικών ουσιαστικά απολαβών, την εξάρτηση από το ξένων συμφερόντων φυσικό αέριο. Που, ως ορυκτό καύσιμο, συμβάλλει σημαντικά στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Η Ελλάδα, με τις ενεργειακές επιλογές της, προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στον εαυτό της. Πρώτον, γιατί μη συμμετέχοντας στη διεθνή προσπάθεια για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής ζημιώνει τη διεθνή της εικόνα. Που στη σημερινή εποχή της «πράσινης διπλωματίας» αξίζει πολύ περισσότερο από τα αόριστα, όσο και παρωχημένης αντίληψης, «γεωπολιτικά» οφέλη που φέρνουν οι αγωγοί αερίου. Και δεύτερον και ίσως σημαντικότερο, γιατί συμβάλλοντας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου υπονομεύει το κοινό μας μέλλον. Το οποίο, ως γνωστόν, δεν εξαγοράζεται με τίποτε.

Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ

Τελευταία Νέα