Tώρα που ξαναθυμηθήκαμε για τα καλά τι σημαίνει Δεξιά, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήρθε το ερώτημα, «πώς θα πάμε… αριστερά;».

Εκτός από το ΚΚΕ που ανέκαθεν διατηρούσε το απόλυτο copyright της «αριστεροσύνης», την αρμοδιότητα απονομής σχετικών πιστοποιητικών διεκδικεί σήμερα και ο ΣΥΝ. Σύμφωνα με τον νέο αρχηγό του οποίου, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι Αριστερά. Η αναδιανομή λοιπόν του εισοδήματος, το κοινωνικό κράτος και η εθνική συμφιλίωση των κυβερνήσεων της αλλαγής, όπως και η σύγκλιση με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η ελληνοτουρκική προσέγγιση, η σύγκρουση με την Εκκλησία και η θεσμοθέτηση του ΑΣΕΠ από τις κυβερνήσεις του εκσυγχρονισμού, αλλά και η σημερινή πολιτική επιλογή της Πράσινης Ανάπτυξης, αποτελούν- σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα- δείγματα… δεξιάς πολιτικής!

Αντίθετα, η πιο γνήσια «αριστερή» πολιτική εκφράστηκε, όπως συμφωνούν τα δύο κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, με αφορμή το άρθρο 16. Ήταν η πολιτική των καταλήψεων και της επίμονης υποστήριξης για τη διατήρηση της κρατικής και της κομματικής… κηδεμόνευσης του δημόσιου πανεπιστημίου!

Η Ιστορία όμως διδάσκει ότι αν η Ελλάδα άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες, ήταν γιατί οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν την ικανότητα να ακούν την κοινωνία, να κατανοούν τις ανάγκες της και να προτείνουν τον καλύτερο δρόμο προς τα εμπρός. Έχοντας πάντοτε ως μέτρο την κοινωνική δικαιοσύνη και ως οδηγό την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.

Μήπως λοιπόν η πρόοδος δεν είναι υπόθεση θρησκευτικής προσήλωσης σε αναχρονιστικές ιδεοληψίες; Και μήπως η προοδευτική πολιτική δεν έχει ανάγκη από ονομασίες προέλευσης; Μήπως τελικά, δηλαδή, η έξοδος από τα σημερινά αδιέξοδα θα επιτευχθεί με πολιτικές που επιδιώκουν μια ισόρροπη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη για τη χώρα;

Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ.

Τελευταία Νέα