Οι προγραμματικές συγκλίσεις δεν είναι αδύνατες

Η ΕΞΟΔΟΣ από τη σημερινή βαθιά οικονομική, κοινωνική, πολιτική κρίση, που είναι κυρίως κρίση αξιών και θεσμών, προβάλλει πλέον ως επιτακτική ανάγκη για τη χώρα και τους πολίτες.

Δεν αρνούμαστε τις ευθύνες μας, σε ό,τι αφορά το χθες. Όμως, η ευθύνη για τη σημερινή θλιβερή κατάσταση ανήκει κυρίως στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και τις πρακτικές της. Αντίστοιχα, η υποχρέωση για ανατροπή αυτής της κατάστασης ανήκει στις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας. Δεν παραγνωρίζουμε τις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Ωστόσο, αυτό που προέχει είναι να σταματήσει ο κατήφορος για τη χώρα, να αποκατασταθεί το κύρος και η αξιοπιστία της πολιτικής, των θεσμών της δημοκρατίας και της λειτουργίας του κράτους. Απαιτείται επίσης μια οικονομική πολιτική ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, που να μπορεί να κινητοποιήσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και να δώσει παράλληλα ελπίδα και προοπτική στους νέους και τις νέες.

Το εγχείρημα αυτό της προοδευτικής διακυβέρνησης απαιτεί σαφείς στόχους, σοβαρές τομές και κυρίως διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες. Απαιτεί διάλογο και την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Απαιτείται η συγκρότηση ενός πλειοψηφικού κοινωνικού μετώπου. Δεν αρκεί μόνον η σχετική εκλογική πλειοψηφία. Βεβαίως στη χώρα μας δεν υπάρχει κουλτούρα διαλόγου κι αυτό κάνει το εγχείρημα ακόμη πιο δύσκολο. Η ανάγκη όμως για ουσιαστικό διάλογο είναι πλέον επιτακτική. Οι προγραμματικές συγκλίσεις δεν είναι αδύνατες. Όπως έχω γράψει σε άρθρο μου στα «ΝΕΑ» ήδη από το 1996, αρκεί ο προοδευτικός χώρος να απαλλαγεί από ηγεμονισμούς και από μικρομεγαλισμούς.

Οι πολίτες αγωνιούν και απαιτούν να δοθεί διέξοδος. Αγωνιούν για την καθημερινότητα και το μέλλον της νέας γενιάς. Αγωνιούν για τη χώρα και την προοπτική της. Απαιτούν από τις προοδευτικές δυνάμεις να αντιληφθούν τις ευθύνες τους και να διευρύνουν τις δυνατότητες για ένα ελπιδοφόρο αύριο. Όσο το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ δεν ανταποκρίνονται σε αυτό το αίτημα τόσο θα αποστασιοποιούνται οι πολίτες. Και το χειρότερο, τόσο θα περιθωριοποιείται η προοδευτική παράταξη και η χώρα.

Η Βάσω Παπανδρέου είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Συντηρητική «παραλλαγή»

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ του 21ου αιώνα και στην Ελλάδα έγινε ιδιαίτερα έντονη η αμφισβήτηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των διαχειριστών τους σε κυβερνητικό επίπεδο. Σήμερα τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές οι κοινωνικοί αγώνες, τα κοινωνικά κινήματα αλλά και η συσπείρωση των δυνάμεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν οδηγήσει όχι μόνο σε κρίση τον μεταπολιτευτικό δικομματισμό αλλά έχουν θέσει τις βάσεις για τη διαμόρφωση εναλλακτικής πρότασης στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Προφανώς η απάντηση δεν μπορεί να είναι η λογική της Κεντροαριστεράς, η οποία άλλωστε όταν επικράτησε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αποτέλεσε παραλλαγή στην υλοποίηση συντηρητικών και αντιλαϊκών πολιτικών. Γι΄ αυτό και τα κόμματα που την προβάλλουν σήμερα απομονώνονται από τις κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες πλήττονται από αυτές τις πολιτικές.

Αυτή την αποδοκιμασία που μαζί με ελληνικές ιδιομορφίες συνιστά την κρίση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, εισπράττει σήμερα το ΠΑΣΟΚ χωρίς μάλιστα να εμφανίζει σημάδια αλλαγής αλλά και διάθεση αναθεώρησης της στρατηγικής του. Ο Συνασπισμός μετά το πρόσφατο Συνέδριό του και ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν την αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων με ενίσχυση της Αριστεράς. Απευθύνουν την πρότασή τους σε δυνάμεις ανεξάρτητα από πολιτικές προελεύσεις και καταγωγές, που μέσα και από τους κοινωνικούς αγώνες μπορούν να διαμορφώσουν πειστικό εναλλακτικό πολιτικό λόγο απέναντι στους μέχρι τώρα νεοφιλελεύθερους, με αποχρώσεις, μονόδρομους.

Ο Νίκος Χουντής είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΝ.

Τελευταία Νέα