Το πνεύμα του τόνου

Βιβλία

Είναι απορίας άξιον πώς τα βγάζουν πέρα τα βιβλιοπωλεία της επαρχίας, τα οποία επιμένουν να πωλούν μόνο βιβλία.

Αρνούνται πεισματικά να βάλουν στο μαγαζί τους παιχνίδια (μόνο βιβλία για παιδιά έχουν), να βγάζουν φωτοτυπίες ή να πωλούν χαρτικά. Τα σχολικά βιβλία είναι μια ανεξερεύνητη (ακόμη) και σκοτεινή υπόθεση που ελάχιστοι τη γνωρίζουν. Μοιράζονται μόνο από ορισμένους, πάντα με το φως της ημέρας, μπασμένους όμως στα μυστήρια της ύπαρξης ή μη του Θεού, και οι μαθητές κάνουν ουρές προκειμένου ν΄ αποκτήσουν το απόσταγμα της Σοφίας. Πώς διανέμονται και με ποιες προϋποθέσεις διακινούνται αυτά τα βιβλία είναι, για μένα τουλάχιστον, μυστήριο. Οι χριστουγεννιάτικες βιτρίνες λοιπόν αυτών των βιβλιοπωλείων θα ΄ναι στολισμένες και φέτος μόνο με βιβλία. Ίσως με δύο, τρία πράσινα κλαδάκια και μία φάτνη για το καλό. Και φυσικά, μπροστά μπροστά, τα «διάσημα» ευπώλητα, μήπως και τσιμπήσει κάποιος και επιτέλους, για πρώτη φορά στη ζωή του, αποφασίσει να μπει σε βιβλιοπωλείο τρακαρισμένος, όπως ακριβώς στα πρώτα εφηβικά του χρόνια έμπαινε σε κάποιο «κακόφημο» σπίτι.

Το περίεργο είναι ότι σε τέτοια βιβλιοπωλεία βρίσκεις και σπάνια βιβλία συγγραφέων, το όνομα των οποίων αναφέρεται καμιά φορά μόνο σε κάποια εγκυκλοπαίδεια. Φυσικά, μην περιμένουμε ποτέ ότι θα πάρουν κάποια επιδότηση από το κράτος. Οι βιβλιοπώλες των επαρχιών είναι άλλης ράτσας άνθρωποι. Τα παράσημα και οι αμοιβές τους είναι όταν οι πελάτες ζητούν εκείνα τα βιβλία που διάβασαν και οι ίδιοι και τους ενθουσίασαν.