Πριν από τρία χρόνια, ύστερα από σχετική συνεννόηση, ήρθαν στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη ο πρόεδρος της ΕΡΤ Χρ. Παναγόπουλος και ο γενικός διευθυντής της ΕΡΑ Αντ. Ανδρικάκης.

Ήμουν κι εγώ εκεί. Μας μίλησαν για το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Μας ζήτησαν να το στηρίξουμε. Η επιχειρηματολογία τους ήταν πειστική. Κρίναμε ότι καλό θα ήταν να υπάρχει ένα βήμα για τους νέους καλλιτέχνες, όχι όποιο κι όποιο, αλλά από τη δημόσια τηλεόραση. Και κάναμε σχετικές δηλώσεις στην ΤV.

Στο- θαυμάσιο- βιβλίο της «Μουσικοί Διάλογοι» (Εκδ. Ορίζοντες) η Λόλα Νταϊφά έχει συμπεριλάβει και μια συνέντευξη του Μάνου Χατζιδάκι, στην οποία ο συνθέτης μιλάει και για το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Κέρκυρας, που οργάνωσε ο ίδιος, για δυο χρονιές. Λέει, λοιπόν, ο Χατζιδάκις:

«Το Φεστιβάλ της Κέρκυρας ήταν ανάγκη να έχει από πίσω του μια Ραδιοφωνία, για να μπορεί να το στηρίζει ή μια τηλεόραση, για να το προβάλλει. Χωρίς τηλεόραση, γίνεται ένα τοπικό γεγονός, χωρίς ενδιαφέρον. Είχα πάψει να είμαι στο Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και ως εκ τούτου δεν είχα τη δυνατότητα να προβάλλω το έργο του Φεστιβάλ. Από την άλλη μεριά, διαπίστωσα, με τα δύο χρόνια που λειτούργησε, ότι δεν υπάρχουν και τόσα πολλά άγνωστα ταλέντα, ώστε κάθε χρόνο να μας φανερώνουν την εργασία τους. Αν βρέθηκε μια ομάδα τεσσάρων, πέντε παιδιών με ένα σχετικό ταλέντο, δεν πάει να πει ότι κάθε χρόνο θα μπορούν να εμφανίζονται καινούργια».

Τα λέω όλα αυτά, γιατί διάφοροι συνάδελφοι, νομίζοντας ότι εκτός από το μολύβι τους κρατάνε και τον πάπα από τα… γένια, χλευάζουν τραγουδιστές και συνθέτες, οργανωτές και κριτικές επιτροπές. Μα, δεν είναι έτσι τα πράγματα: ακόμη κι ένα καλό τραγούδι να βγει τον χρόνο, θα είναι κέρδος για το τραγούδι. Και όχι για τη δισκογραφική βιομηχανία, που πνέει πλέον τα λοίσθια. Και ενδιαφέρεται, όπως είναι φυσικό, πρωτίστως για τη «μονέδα» που θα φέρει ένα σουξέ.

Ένας νέος καλλιτέχνης του τραγουδιού δεν έχει τρόπο να παρουσιάσει τη δουλειά του. Οι παραγωγοί των εταιρειών δίσκων τον σνομπάρουν.

Θα πρέπει, μοιραία, να βρει καταφύγιο στα διάφορα σόου της ιδιωτικής τηλεόρασης. Αλλά αυτό είναι σωστό; Και έχει σχέση με την, πολύ σοβαρή, υπόθεση του ελληνικού τραγουδιού; Άρα είναι αναγκαίο, και αποτελεί συμβολή στην ανάπτυξη του τραγουδιού, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Πέρυσι, από το Φεστιβάλ αυτό βγήκε ένα καταπληκτικό τραγούδι, («Της άρνης το νερό»), που, δυστυχώς, δεν προβλήθηκε όσο θα ΄πρεπε, ώστε να έχει την επιτυχία που του άξιζε. Εφέτος, τα τραγούδια ήταν μέτρια. Κυρίως από την άποψη της μελωδίας.

Αλλά, όπως έλεγε κι ο Χατζιδάκις, δεν είναι δυνατόν, κάθε χρόνο, να έχουμε σπουδαία τραγούδια! Με τη συνέχιση, όμως, του Φεστιβάλ, πιστεύω ότι θα αναδειχθούν και νέοι συνθέτεςστιχουργοί και νέοι τραγουδιστές.

Τελευταία Νέα