Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι ο στιχουργός πολλών «μυθικών» τραγουδιών που συντροφεύουν γενιές Ελλήνων χωρίς ο χρόνος να βάζει οποιονδήποτε φραγμό. Όταν αυτός ο εμπνευσμένος και απόλυτα βιωματικός τεχνίτης του στίχου αποφασίζει να κάνει προσωπικές αναδρομές με τη μορφή της μυθιστορηματικής αφήγησης, ο αναγνώστης μπορεί να μην έχει τη χαρά να σιγοτραγουδήσει όπως συμβαίνει κάθε φορά που ακούει κάποια από τις μεγάλες επιτυχίες του, είναι βέβαιο όμως ότι και πάλι θα γευτεί τη χαρά της αληθινής συγκίνησης.

Στο τελευταίο του αφήγημα, «Είναι γλεντζές, πίνει γάλα», ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ξαναγυρίζει εκεί που ξεκίνησε, στη γειτονιά του, το σχολείο του, τους συμμαθητές του, στα μετακατοχικά εμφυλιοπολεμικά χρόνια που σφράγισαν τη ζωή του. Επόμενοι σταθμοί του η Νομική Σχολή στη δεκαετία του ΄50 και βέβαια οι πρώτες δημοσιογραφικές του απόπειρες.

Διαβάζοντας το αφήγημά του έζησα νοερά μια εποχή «γεμάτη», που έδωσε στον τόπο σπουδαίους δημιουργούς και κατάλαβα γιατί αυτός ο άνθρωπος, ο τόσο οικείος σε όλους, έγραψε και γράφει τόσο μεγάλα τραγούδια.

Η Μιλένα Αποστολάκη είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ

Τελευταία Νέα