Κάποτε την αποκαλούσαν Μάντσεστερ των Βαλκανίων και είχε συνδεθεί απόλυτα με την κλωστοϋφαντουργία. Σήμερα που δεκάδες εργοστάσια έχουν κλείσει, η Νάουσα αναζητά το μέλλον της στη βιομηχανία του τουρισμού!


Η πρώτη εικόνα που έχει ο επισκέπτης από την πόλη σήμερα είναι τα κτίρια του εργοστασίου Λόγγου- Κύρτση- Τουρπάλη. Υπήρξε η πρώτη επιχείρηση που ασχολήθηκε με την κατεργασία βαμβακιού στην περιοχή, το 1874. Σήμερα το ανακαινισμένο κτίριο στεγάζει τη Σχολή Διοίκησης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ανηφορίζοντας προς το κέντρο της πόλης, συναντάτε το μνημείο θυσίας (1822) στον καταρράκτη Στουμπάνων και το πάρκο με τις λίμνες. Το στοιχείο του νερού είναι παρόν στην πόλη, με τον Αραπίτσα να την κόβει στη μέση. Οι δρόμοι είναι στενοί και ο 25 μέτρων πύργος ρολογιών χάνεται μέσα στις πολυκατοικίες. Όταν κατασκευάσθηκε, το 1896, ήταν ορατός από όλη την πόλη, σήμερα η ανοικοδόμηση τον έπνιξε. Δίπλα του υπάρχει το κτίριο του Δημαρχείου και λίγο πιο πάνω η κεντρική πλατεία. Τα παλιά βιομηχανικά κτίρια που θα δείτε ψηλότερα στην πόλη είναι κλειστά εδώ και χρόνια και αναζητούν καινούργιο ρόλο. Βλέπετε, η Νάουσα στήριξε την ανάπτυξή της στη βιομηχανία, γεγονός που έδωσε στην πόλη αέρα αστικό- μόνο που οι ανάγκες αλλάζουν κι όποιος δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις μένει πίσω.

Στις γειτονιές Αλώνια και Μπατάνια θα δείτε λίγα από τα εναπομείναντα παλιά σπίτια, αφού η πόλη καταστράφηκε δύο φορές και πολλά από αυτά που γλίτωσαν τα γκρέμισαν για χάρη των πολυκατοικιών.