Π όσες φορές ακούστηκε απαξιωτικά, στη συζήτηση για μη κρατικά πανεπιστήμια, η έκφραση «τα κολέγια της Κάνιγγος»; Τόση άνεση έχουν οι πολιτικοί να αναφέρονται με εξευτελιστικό τρόπο σε συμπολίτες τους; Με ποιο δικαίωμα μιλούν έτσι για ανθρώπους που προσπαθούν να μορφωθούν σε ιδρύματα άλλα από τα κρατικά, τα οποία δεν τους χωράνε; Μήπως έκαναν ό,τι μπορούσαν οι πολιτικοί για να μπορούν όσα παιδιά παίρνουν απολυτήριο να εγγράφονται σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή, ώστε τώρα να ειρωνεύονται; Ή μήπως αυτοί που πάνε εκεί, δεν πληρώνουν φόρους, ώστε να μπορούν οι προνομιούχοι, αυτοί που έπιασαν λίγες μονάδες παραπάνω, και δίδακτρα να μην πληρώνουν, και συγγράμματα να παίρνουν δωρεάν, και να έχουν του κόσμου τα προνόμια; Άσε που έχει καταγραφεί πια ότι τις παραπάνω μονάδες τις παίρνουν κυρίως παιδιά από ανώτερα οικονομικά στρώματα, που μπορούν να έχουν ιδιωτική εκπαιδευτική επίβλεψη από μικρά και να πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία. Ενώ οι άλλοι, που κι αυτοί έχουν πληρώσει φροντιστήρια και προετοιμασίες, που έχουν πάρει εθνικό απολυτήριο, πληρώνουν και φόρο, για να πηγαίνουν οι προνομιούχοι στα δημόσια πανεπιστήμια, πληρώνουν και δίδακτρα, για να πηγαίνουν τα δικά τους, τα «παρακατιανά»- αλλά βάσει ποιας ιεραρχίας παρακατιανά; βάσει των ελλείψεων του ελληνικού κράτους- στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, κι έχουν και τον κάθε αποτυχημένο πολιτικό, γιατί αποτυχημένος είναι όποιος δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει θέσεις για όλους τους κατόχους απολυτηρίου, να βγαίνει και να τους ειρωνεύεται, να μην κρατάει καν προσχήματα ευγένειας. Τόση ξεκάθαρη περιφρόνηση προνομιούχων προς μη προνομιούχους, δεν έχει ξαναγίνει. Κι αντί να ξεσηκωθούν αυτά τα παιδιά κι οι γονείς τους, να διαμαρτυρηθούν για τη γενικευμένη αδικία που υφίστανται, μιλάνε οι άλλοι. Αν δεν αγανακτήσουν αυτοί οι άνθρωποι, θα αγανακτήσει κάποτε η πλατεία…