Οι νεώτεροι δείχνουν αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον Εγγονόπουλο. Σ΄ αυτή την κατηγορία ανήκει το τέταρτο βιβλίο που μας προετοιμάζει για το «Έτος Εγγονόπουλου»: η μελέτη του Δ. Βλαχοδήμου. Εδώ ο συγγραφέας επιδίδεται στη δύσκολη προσπάθεια της αναζήτησης των κειμενικών «πηγών» της έμπνευσης του Εγγονόπουλου. «Τι διαβάζει ο Νίκος Εγγονόπουλος γράφοντας τα ποιήματά του, ή ζωγραφίζοντας τους πίνακές του, και το ανακαλύπτουμε εμείς όταν ασχολούμαστε μαζί του;».

Με αυτό τον στόχο ο συγγραφέας ιχνηλατεί την ύπαρξη παλιών κειμένων και προσώπων, από τον καιρό των ακριτικών τραγουδιών μέχρι τα προεπαναστατικά χρόνια, στο έργο του Εγγονόπουλου. Σκοπός του είναι να δείξει τον διάλογο του ζωγράφου και ποιητή με το ελληνικό λογοτεχνικό και ιστορικό παρελθόν και τις βαθιές ρίζες που έχει ο συνδυασμός των παλαιών αναγνώσεων σε ένα καινούργιο υπερρεαλιστικό ποίημα ή πίνακα. Το στοιχείο του μοντέρνου στον Εγγονόπουλο, παρατηρεί ο συγγραφέας, είναι ότι ομολογεί τα δάνειά του: «Πρόκειται για την αγάπη του λόγου που διαλύεται και διαποτίζει τα πάντα, που αλλάζει ζωές, ώστε τα παλιά να φαίνονται καινούργια και να είναι στ΄ αλήθεια», υποστηρίζει ο Δ. Βλαχοδήμος σ΄ αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο έρευνας και γόνιμης προσέγγισης.

Δημήτρης Βλαχοδήμος

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΤΟΝ EΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟ

ΕΚΔ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, 2006, ΣΕΛ. 202, ΤΙΜΗ: 19 #

«Η αγάπη συνθέτει, δεν διαλύει.

Αγωνίσθηκα πολύ για τα αισθήματά μου, και δεν το μετανιώνω» Νίκος Εγγονόπουλος, 1958