Η «τάξη» δεν επιστρέφει στο εκπαιδευτικό σύστημα, όπως νομίζουν στη

Μητροπόλεως και στο Μαξίμου, επειδή οι εκπαιδευτικοί γυρίζουν στα σχολεία.

Η απεργία των εκπαιδευτικών, οι καταλήψεις στα Γυμνάσια, στα Λύκεια, στα ΤΕΕ,

στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια, είναι έκφραση πολύ βαθύτερων κοινωνικών

διεργασιών.

Σε πρώτο πλάνο, οι κινητοποιήσεις είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής

ανακολουθίας ως προς τις προεκλογικές της υποσχέσεις. Σε δεύτερο επίπεδο,

γενεσιουργός αιτία είναι η αποσπασματικότητα, η αντιφατικότητα και η

αυταρχικότητα των κυβερνητικών μέτρων, που διαλύουν τον εκπαιδευτικό ιστό και

τη λειτουργία του συστήματος, χωρίς να οικοδομούν κάτι καινούργιο.

Το νέο στοιχείο και η κρίσιμη διαφορά της σημερινής κρίσης στην Εκπαίδευση

είναι η υπόρρητη αίσθηση της κοινής γνώμης, ότι κυβερνητική πρόθεση είναι η

αλλαγή του χαρακτήρα της: από δημόσιο αγαθό, όπου το κράτος διασφαλίζει σε

κάθε μαθητή μια εκπαίδευση ίσων δυνατοτήτων και ίσων ευκαιριών, σε ιδιωτικό

αγαθό, μια εκπαίδευση συναρτημένη με τις οικογενειακές δυνατότητες και όχι

τους κρατικούς πόρους και τη μέριμνα που αφιερώνονται σ’ αυτήν.

Στην κρίση αυτή, προστίθενται και αλλεπάλληλα στρώματα ανασφάλειας και

ματαιωμένων προσδοκιών: η Εκπαίδευση χάνει το στοιχείο της κοινωνικής

κινητικότητας προς τα πάνω, από την ώρα που το πτυχίο αποσυνδέεται από τη

βεβαιότητα της απασχόλησης. Έτσι ώστε να υπάρχει ένα ριζικά διαφορετικό

κοινωνικό τοπίο, μέσα στο οποίο αναπτύσσεται και εγκαθιδρύεται μια μόνιμη

κρίση στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Στην Εκπαίδευση αλλά και στην κοινωνία χρειάζονται πολιτικές συνοχής και

αλληλεγγύης, ανάπτυξης και καινοτομίας, που δεν θα οδηγούν τους νέους και τους

πολίτες στον αποκλεισμό και στο περιθώριο αλλά θα διασφαλίζουν δημιουργική

συμμετοχή σε μια ανθρώπινη κοινωνία.

Ο Πέτρος Ευθυμίου είναι βουλευτής Β’ Αθήνας του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός

Παιδείας

Τελευταία Νέα