ΤΕΛΙΚΑ, η Φατάχ και η Χαμάς κατάφεραν να συμφωνήσουν, τη Δευτέρα, στη

σύσταση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Η αιχμαλωσία του Ισραηλινού δεκανέα

Σαλίτ στις 25 Ιουνίου, κατόπιν η έκρηξη του πολέμου στον Λίβανο προφανώς

καθυστέρησαν την ανάδυση αυτού του πολιτικού ρεαλισμού. Οι βάσεις ωστόσο είχαν

τεθεί από τον Μάιο με το «Κείμενο των (Παλαιστινίων) κρατουμένων». Αυτό το

μανιφέστο των 18 σημείων μπορεί να επιτρέψει όχι απλώς την έξοδο από το τούνελ

αλλά και μια αναζωογόνηση της πολιτικής διαδικασίας. Δεν είναι όλα σαφή. Η

διεθνής κοινότητα ωστόσο θα σφάλει αν δεν πάρει στα σοβαρά αυτή τη νέα

προσπάθεια των Παλαιστινίων, του λαού που περιμένει τη δημιουργία ενός κράτους

58 χρόνια για την επίλυση της διαμάχης με το Ισραήλ. Λέμε συχνά, και δικαίως,

πως η συνέχιση αυτής της διαμάχης αποτελεί την πηγή πολλών περιφερειακών

δραμάτων. Η συμφωνία Χαμάς – Φατάχ είναι μια κίνηση την οποία η διεθνής

κοινότητα πρέπει να αξιοποιήσει. Το ίδιο και το Ισραήλ.