Στη «γραμμή του δημότη» το νούμερο 195 που τηλεφωνείς και ρωτάς δεν το ξέρανε,

αλλά τελικά έφεραν και στην Κυψέλη κάδους ανακύκλωσης. Δε χρειάζεται να

τρέχουμε στο Παγκράτι. Είναι συγκινητική η εμπιστοσύνη του Δήμου στον

πατριωτισμό μας. Θα μπορούσε να ορίσει ότι δυο φορές την εβδομάδα θα μαζεύει

μόνο σακούλες με χαρτιά ή με γυαλί ή με μέταλλο, άλλες δυο τα συνηθισμένα

σκουπίδια, αλλά θα ήταν περίπλοκο, δεν προλαβαίνει να το οργανώσει πριν από

τις εκλογές. Να πεις ότι πιστεύουμε στ’ αλήθεια πως θα το προλάβει μετά; Πώς

θα οργανώσει χωριστή αποκομιδή, θα ενημερώσει τους πολίτες, θα κάνει τη μεγάλη

καμπάνια που χρειάζεται για να ξεριζώσει συνήθειες δεκαετιών, θα επιδείξει

ταυτόχρονα σταθερότητα, αυστηρότητα κι εφευρετικότητα, γιατί χωρίς αυτά όλα

ανακύκλωση δε γίνεται; Δύσκολο να το πεις. Όμως να, μαζεύουμε τα κουτάκια από

γάλα στην ειδική σακούλα που μας μοίρασαν, ξεπλυμένα, όπως μας προέτρεψαν, τα

κεσεδάκια μας σκουπισμένα, και ούτω καθεξής. Θα τα πάμε δυο τετράγωνα πιο κάτω

κύριε Δήμαρχέ μας, εκεί που βάλατε τον ειδικό κάδο. Κι ας μη φτιάχνετε τα

πεζοδρόμια και τις λάμπες, που σας τηλεφωνάμε και παραπονιόμαστε, κι ας μη

μαζεύετε τα παρατημένα αυτοκίνητα. Θα τα πάμε, κι ας μας μιλάει στο τηλέφωνο ο

«αρμόδιός» σας σα να είμαστε εμείς τα σκουπίδια. Θα τα πάμε, έχουμε εθιστεί

στον σαδομαζοχισμό της πολιτικής σας. Θα τα πάμε, κι ας αφήσατε το δήθεν

απαλλοτριωμένο οικόπεδο με τον κήπο να επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του, επειδή

ποτέ δεν έχετε βάλει το χέρι στην τσέπη να πληρώσετε απαλλοτρίωση. Θα κάνουμε

τη μισή δουλειά που είναι δική σας. Επειδή είμαστε αφελείς, αισιόδοξοι και

ταυτόχρονα απελπισμένοι.