Kρίσιμο τεστ η Θεσσαλονίκη

Οι πυρκαγιές στην Κασσάνδρα, στη Μάνη και στην Αρκαδία έκαψαν τα φτερά της

νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, ανέδειξαν κατά τρόπο πρωτοφανή τα ελλείμματά

της, καταρράκωσαν το εύρημα της επανίδρυσης του κράτους, την εξέθεσαν στο

πανελλήνιο και μετέδωσαν στους πάντες κύματα αμφισβήτησης.

Οι περισσότεροι των πολιτών ένιωσαν ότι το κράτος δεν λειτουργεί, μένει

ασυντόνιστο, δεν διοικείται κατά τρόπο οργανωμένο· ακόμη και υπηρεσίες με

στρατιωτική δομή, όπως το Πυροσβεστικό Σώμα, δεν υπακούουν σε αρχές και

κανόνες. Κατεδείχθη ότι η υπεροχή της κυβέρνησης Καραμανλή είναι

κατασκευασμένη, δεν υποστηρίζεται από έργο και προσπάθεια πραγματική, η βάση

της είναι εν πολλοίς επικοινωνιακή, δύναται να αμφισβητηθεί ανά πάσα στιγμή,

ακόμη και από γεγονότα απρόσμενα, από εκείνα που μπορεί να χαρακτηριστούν

ατυχήματα.

Κακοδιοίκηση. Ένα ακραίο περιστατικό, μια απρόσμενη κρίση, στον αέρα ή

στη θάλασσα, ένα γεγονός που θα επιβεβαιώνει το έλλειμμα διοίκησης και

οργάνωσης του κρατικού μηχανισμού, είναι πλέον ικανό να ταράξει συθέμελα το

κυβερνητικό οικοδόμημα. Και υπάρχουν ενδείξεις κακοδιοίκησης και πλημμελούς

τήρησης των κανόνων σε κρίσιμους τομείς, όπως η ασφάλεια των πτήσεων στα

ελικόπτερα του EKAB και αλλού. Οι κίνδυνοι παραμονεύουν, η απειλή ατυχημάτων

είναι διαγεγνωσμένη, το μοιραίο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, καθώς το

νεοδημοκρατικό σύστημα εξουσίας δείχνει ράθυμο και ατελές, ενσωματώνει όλες

τις αδυναμίες ενός αναξιοκρατικού παλαιοκομματικού συστήματος διακυβέρνησης.

Και όμως, ακόμη και σε αυτή τη στιγμή των κυβερνητικών αποκαλυπτηρίων, το

κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει να μην είναι σε θέση να ομονοήσει

και να αναδείξει αποφασιστικά, κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο, την αδυναμία της

νεοδημοκρατικής εξουσίας και να κεφαλαιοποιήσει κέρδη και οφέλη.

Στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου η συζήτηση αντί να

επικεντρωθεί στις κυβερνητικές αδυναμίες και στην ανάδειξη της

αντιπολιτευτικής πρότασης, γύρισε πάλι σε αμφισβητήσεις της περιόδου Σημίτη. H

προφανέστατα αποσπασματική φράση του Θόδωρου Πάγκαλου «μετά το 2000 διαλύσαμε

τη χώρα» ήταν αυτή που έμεινε από τη συνεδρίαση, προσφέροντας μοναδική

ευκαιρία εκμετάλλευσης στον απόλυτα επικοινωνιακώς αντιδρώντα προπαγανδιστικό

μηχανισμό του υπουργού Επικρατείας Θόδωρου Ρουσόπουλου.

Γήρανση. Ακόμη και σ’ αυτή την τόσο δυσμενή για την κυβέρνηση συγκυρία

το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετέδιδε αδυναμία. Είτε φωνασκούσε

οργισμένο, είτε απορροφούσε το κυβερνητικό πρόβλημα και το έκανε δικό του.

Έχει τούτο βαθιές ρίζες, είναι αποτέλεσμα γήρανσης πολιτικής και αδυναμίας

ανανέωσης, τόσο σε επίπεδο ρητορικής όσο και σε επίπεδο προσώπων. Έχασε

πολύτιμο χρόνο ο Γιώργος Παπανδρέου, ατύχησε στις όποιες απόπειρες ανανέωσης

επιχείρησε και δεν κατάφερε μέχρι τώρα να περιγράψει με σαφήνεια πρόταση

ελκυστική και αναγεννητική για τη χώρα και τους πολίτες.

Κατά καιρούς έχει μιλήσει για νέα κοινωνική συμφωνία, υποσχέθηκε πολιτικές

αναδιανομής, υποστήριξε νεωτερικές αντιλήψεις, όμως με τον καιρό χάθηκαν, δεν

εξειδικεύτηκαν, δεν έγιναν κεντρικά μηνύματα και βεβαίως δεν απορροφήθηκαν από

την κοινωνία, δεν αποτέλεσαν βάση προσδοκιών και ελπίδων. Λείπει τούτα τα

χρόνια από το ΠΑΣΟΚ η επεξεργασία, η ανάλυση και αξιολόγηση των κοινωνικών,

οικονομικών και πολιτικών συνθηκών. Τείνει να εξελιχθεί σε μηχανισμό αμυντικό,

να μετατραπεί από δύναμη δημιουργίας, αλλαγής και μεταρρύθμισης σε δύναμη

άρνησης.

Δεν μπορεί να ορίζεται από δυνάμεις οι οποίες το μόνο που έχουν να προσφέρουν

ως όραμα στην ελληνική κοινωνία είναι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. H

ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει και την άλλαξε το ΠΑΣΟΚ. Έχει γίνει

καταναλωτική, έχει απορροφήσει πλήθος νέων αγαθών και υπηρεσιών, κυριαρχείται

από επιθυμίες, δεν είναι μια κοινωνία της ανάγκης, όπως στο παρελθόν. Μια

τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να έχει ως όραμα για τα παιδιά της το ελάχιστο

εισόδημα των 650 ευρώ. Μπορεί μια τέτοια πολιτική να είναι συνοδευτική,

συμπληρωματική, όχι όμως κεντρική και προσδιοριστική της φυσιογνωμίας ενός

κόμματος εξουσίας.

Κινδυνεύει το ΠΑΣΟΚ, αν εγκαίρως δεν βρει τρόπο να συγκροτήσει ενιαίο,

διεγερτικό, ελκυστικό και συνάμα πειστικό, οραματικό λόγο, να περιπέσει στην

απαξία, να συνθλιβεί στις μυλόπετρες των εσωκομματικών αμφισβητήσεων και

ταλαντεύσεων.

Ευκαιρίες. H Θεσσαλονίκη είναι ένας ετήσιος σταθμός για την πολιτική

ζωή της χώρας. H κυβέρνηση θα επιχειρήσει να ξεπεράσει τα βάρη των πυρκαγιών

και των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Ο Πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να μεταδώσει

και πάλι αίσθημα ασφάλειας και προσδοκιών. Όμως ο λόγος του πια είναι

αδύναμος, δεν πείθει όπως τον πρώτο καιρό. Περισσεύουν οι καχύποπτοι,

πληθαίνουν οι δύσπιστοι και οι αμφισβητούντες. Ο ελληνικός λαός ζητάει σήμερα

δουλειές, εισοδήματα, ευκαιρίες και ένα κράτος αποτελεσματικό και δίκαιο, που

δεν θα εμποδίζει, αλλά θα ευνοεί προσπάθειες και θα στηρίζει τους ανήμπορους.

H Νέα Δημοκρατία δεν κάλυψε τίποτε από τα παραπάνω.

Ένα σχήμα εμπνευσμένης πολιτικής που θα εγγυάται τα παραπάνω και θα αναγεννά

τις ελπίδες οφείλει να περιγράψει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Έτσι μπορεί να ξαναγίνει ελκυστικό και να ξεφύγει από τον κύκλο της φθοράς. Οι

κομμουνιστές της Κίνας κατάφεραν να ξεπεράσουν αγκυλώσεις και δόγματα

δεκαετιών και έφθασαν να καλέσουν τους Κινέζους να πλουτίσουν. «Πλουτίστε»

είναι το σύνθημα της Κίνας του Χου. Κατόπιν αυτού οφείλει το ΠΑΣΟΚ να είναι

πιο προχωρημένο…